2024 verslag gehele reis
Door: marcel en bianca
Blijf op de hoogte en volg marcel en bianca
21 Februari 2024 | Nederland, Eindhoven
Dagboek verslag reis Kenia 2024.
Dit is het 1e verslag dat niet meer op de website komt te staan. De website laten we nogstilzwijgend open zodat mensen hier nog wel de vorige verslagen kunnen lezen en alle bijbehorende foto's kunnen bekijken.
Ons / mijn besluit om geen verslagen meer te delen voelt als een last van mijn schouders. Iedere dag was ik een aantal uren bezig om mooie voelbare verslagen te schrijven voor onze Donateurs en de mensen die geïnteresseerd zijn in ons project. Wat voorheen voelde als enthousiasme begon nu te voelen als verplichting. Ik ben aan het leren te luisteren naar mezelf en mijn eigen vragen te beantwoorden.
Het voelt goed, en nu nog steeds om de verslagen niet meer per dag te delen en zelfs helemaal niet meer te delen.Ik kan nu meer genieten en voel me niet verplicht alles te verantwoorden. Wat wel heel fijn is ,is dat ik nu appjes krijg van mensen die het nog niet wisten en nu mijn vehalen missen. Een goed teken.
Toch ben ik veel bezig geweest deze reis met alle verslagen van alle voorgaande jaren vanafhet jaar 2010. Wat in de vorige reis in me op kwam om een boek te maken van alle verslagen begint dit nu steeds meer vorm te krijgen.
Ik ben begonnen alles uit te zoeken en compleet te maken. Alles in word te zetten en na te kijken op spellingsfouten.
Lijntjes uit te zetten wie me zou kunnen helpen om de verslagen op goed Nederlands te krijgen en wie weet om nog meer tips en tricks te krijgen.
Één lijntje bood al direct hele mooie hulp aan. En ik voelde kriebels. Vele kriebels en ik ging hard aan de slag.
Goed ook want Joris was ook erg druk met zijn dagelijkse bezigheden en vaak als we in Ukunda warenspraken we pas eind van de middag af.
Ik heb er toen vele ochtenden een aantal uren aan gewerkt en voelde me erg trots. Het balletje rolt...
Ik zal nu beginnen over deze reis. 2024
De heen reis en inchecken. We vlogen vanaf Brussel naar Ethiopië en daarna door naar Mombasa.
Marcel en ik zagen heel erg op tegen de heenreis met de auto tot de airport met alle koffers en slechte navigatie naar de parking. Toch ging alles dit keer heel vlotjes en samen vonden we de parking zonder stress. Ik met mijn telefoon als navigatie en Marcel deelde de route wat zou komen en hij nog uit zijn geheugen kende, hij kon op het laatst snel schakelen toen we rechtdoor moesten ipv links af. Wat waren we trots dat we de auto direct konden parkeren. Daarna alles de bus in. Dat willen we de volgende keer echt anders doen. Niet meer zoveel meenemen. Ik sjouw 10 kilo handbagage op mijn schouders en nog een laptop in de hand en dan ieder nog 2 volle koffers a 23 kilo. Geen extra koffers meer meenemen en beperkte handbagage. Hopelijk dan een reis vinden die dan ook goedkoper is met 2 koffers minder.
Het inchecken .. iets wat thuis online niet lukte, ging aan de desk ook niet goed.. Wat hadden we een geluk met onze paspoort datum. Die moet na landing in Kenia nog een half jaar geldig zijn. Helemaal niet op gelet. Ons paspoort was geldig tot en met 11 juli 2024en we landen op 11 Januari. Geluk is met ons.
Hierna bleek ik mijn vliegticket per ongeluk op mijn roepnaam te hebben geboekt ipv op mijn 1e doopnaam. Olala dat was een groter probleem. We moesten weer wachten op iemand van Ethiopië Airlines.De grond stewardess probeerde het verschil tussen roepnaam en doopnaam uit te leggen tegen deze Ethiopië security persoon. Dat was lastig. Ze vertelde dat ze het wel vaker had meegemaakt. Ik bij mezelfnog nooit. Dit was de 1e keer dat ik deze fout had gemaakt. Normaal zou je dan een geheel nieuw ticket moeten kopen. Ik liet mijn Kenia visum zien en deze was wel goed op naam. De security vertelde dat met de verkeerde naam op een ticket dit gezien kon worden als 2 verschillende personen. We kregen tochons ticket en de koffers gingen door. We bleven vriendelijk en bedankte heel erg voor alle chaos die we veroorzaakt hadden want inmiddels stonden wij ru een uur aan de desk met inchecken.
Wel even afwachten of we geen problemen krijgen met de terugreis.
De lange vlucht heen was fijn. Het vliegtuig was niet helemaal vol en een stoel naast ons was leeg waardoor we beide aan het gangpad konden zitten en de stoel in het midden konden gebruiken voor spulletjes. Het was een nachtvlucht. Slapen vond ik erg lastig.
Ik heb na de vlucht ook wel zeker 4 dagen hele dikke voeten gehad. Ik noemde mezelf Pepa Big met deze kleine varkenspootjes en dikke worstjes eraan. Ik keek op Google internet en het bleek bijna een soort van Trombose been te kunnen worden. Ik moet tijdens de vlucht veel vaker heen en weer lopen en oefeningen doen om de bloedstroom op gang te houden zodat er geen klontjes in het bloed kunnen ontstaan.
Pas na een dag of 3 begon ik al het vocht af te voeren. We waren nog in Mazeras en ik moest op een gegeven moment wel 4x plassen die nacht. Ik keek naar Marcel en dacht hoe kun jij zo rustig slapen zonder te plassen. Ik stelde mezelf de vraag. Heb ik dan zoveel meer gedronken. Pas na de 4e keer plassen dacht ik, ik ben het vocht aan het afvoeren wat mijn lichaam opgebouwd heeft. Gelukkig een wijze les voor mezelf en ga er op letten bij de terugreis meer te bewegen.
De overstap in Ethiopië was een hele lange wandeling tot aan bijna de laatste gate en we moesten ook opnieuw door de douane.
De aankomst in Mombasa was super fijn en wat voelt het geweldig als daar dan Joris staat om ons op te halen. Wat mogen wij ons gelukkig prijzen dat we local zo goed opgevangen worden.
Joris regelt wat dat betreft alles zo goed. Een fijne taxi bracht ons naar Mazeras waar iedereen op ons stond te wachten.
De dagen in Mazeras waren fijn maar wat was ik bij aankomst moe en voelde me ziek van vermoeidheid. Ik moest echt even gaan liggen even een power nap doen.
Ik heb daarna met Joris 3 koffers uitgepakt en geselecteerd wat we aan wie konden geven.
De volgende ochtend is Marcel samen met Joris na het ontbijt lampen en stoelen gaan kopen in Mariakani.
10 lampen en 4 stoelen.
Er brand in huis geen enkele lamp meer ,de paar die ze hadden hebben ze buiten er ingedraaid voor de veiligheid. In de stoelen die ze hadden zaten scheuren en Marcel was bang dat de poten zouden afbreken als we erop zouden gaan zitten.
Ik heb met Joris een boodschappen lijstje gemaakt wat we konden eten in Mazeras. Niet te moeilijk maar lekker eten. Rijst, met cocosmelkmet stew en kip.. Chapati met aardappelstew....
Wat kan Joris goed koken. Ook iedere ochtend kregen we in Mazeras een gevarieerd ontbijt
We zijn een middag naar de shop gegaan van Josphat en hebben fijn bijgekletst. De volgende dag zouden we wat gaan drinken bij zijn huis en zouden hij en Nancy niet gaan werken. Josphat had een zware ochtend gehad door te rijden naar de school van Amos en dat heeft de volgende dag een flinke impact waardoor hij dan veel moet rusten.
Toen we bij de shop waren van Josphat ging hij met ons mee terug richting zijn huis.
Wat een verschrikkelijke weg was dat Marcel noemde het een geitenpad. Vol met gaten en heel erg smal. Hoe kan Josphat daar met zijn rolstoel doorheen met zoveel gaten waar hij omheen moet manoeuvreren.Bijna niet te doen.
Op de stoel zitting zit bijna geen schuimrubber meer in waardoor de vering van alle hobbels en kuilen direct weerkaast wordt terug zijn rug in.
Joris is heel attent en eerlijk en vertelde me met medelijden help je hem niet dat weet hij zelf ook.Ptobeer met humoreen lach op zijn gezicht te krijgen en maak Josphat aan het lachen. Make his day with joy.
Dit ga ik blijven onthouden hierdoor kan hij zijn zorgen ook weer iets vergeten.
We kwamen langs het huis van Peter waar nu Baraka en Simon samen wonen en de grond eromheen bijhouden.
We hielden een pauze bij het huis van Samuel.
Onze Keniaanse boer. Wat is die jongen goed werk aan het verrichten. Hij houd vele kippen voor de slacht. Hij verboud vele groenten en planten voor de verkoop en hij heeft nog steeds zijn baan met de eieren verkoop op school. Hij heeft met een lening een stenen huis gebouwd en met onze hulp de 1e aanschaf van de groenten kunnen doen en het watertap punt kunnen verwezenlijken. Nu kan hij heel goed zelf verder. Heel hardwerkend.
We zaten op het muurtje te kletsen en de kinderen van Josphat hadden voor ons Mais geroosterd. We brachten Josphat naar huis en kregen een tas met mais mee van zijn schoonzus. Heel erg lief.Voldaan gingen we naar huis om de volgende dag te gaan eten bij Josphat.
Tussendoor hebben we weer vele spelletjes skip-bo gespeelt.
We hebben later die dag Manuel ( Manu ) bezocht bij zijn geïmproviseerdewerkplaatst waar hij zijn werk uitvoert als lasser. Hij huurt een ruimte op 100 meter afstand van het familie huis. Hier voert hij vele klussen uit. Lassers zijn heel schaars in Mazeras. Manuel heeft een korte opleiding hiervoor gevolgd met sponsorship van de gouvernement. Een heel goede keuze want hij heeft het heel erg druk.
Op onze 3e dag in Mazeras besloten we dat we alleen op de thee zouden gaan bij Josphat ipv te blijven eten . Ik was de vorige keer erg ziek geworden en nu bang om daar de kip te eten. Joris informeerde Josphat maar niet de reden. Toen we aankwamen bleek dat ze toch hun best hadden gedaan om te koken voor ons.
Rijst met kip en stew. Veel en lekker eten. Toch namen Marcel en ik alleen de rijst met stew.
We legde uit dat we een vegetarische dag hadden.
Toen Joris even weg was nam Josphathet woord tegen Marcel en mij. Hij vertelde dat het Nancy haar woorden waren maar ze geen Engels kan spreken.
Hij vertelde 2023 was een heel zwaar jaar voor ze en zonder onze hulp hadden ze het nog veel en veel zwaarder gehad. Ik kan de woorden niet uitleggen maar ze raakte me. Ik weet idd hoe zwaar het jaar was. Ik durfde op een gegeven moment mijn telefoon niet meer te openen als ik een appje van Josphat zag. Daarin stond vaak een boodschap voor hulp. Het was dat jaar voor het eerst dat ik dat ook zo ervaarde. En nu gaven ze het zelf aan. En ik zag het ook met eigen ogen.
Wat hebben die mensen nu. Een lege shop daaruit kun je niets verkopen. Een lemen huis dat verzakte door de regen.
Schoenen die kapot zijn van iedereen. Josphat die incontinent is en naar urine ruikt. Hij doet zo zijn best. De kinderen moeten naar school en wie betaald dat.
We zagen de dag ervoor de rekening van de schoolspullen van Amos 50 euro.
Het brdrag ik die avond overgemaakt.
Weer een besef .. Bianca jij hebt een beter leven .. niet van dag op dag niet wetend of je inkomsten hebt. Het is verschrikkelijk.Vanuit ons project moeten we nu echt gaan focussen op Josphat. Hem de komende jaren bij de hand nemen en ze door de schooljaren heen loodsen.
Ja zijn woorden.. ze raakte me en ik begreep ze... daarom ook dit verslag voor mezelf en wie het wil lezen om te begrijpen.
In de avond maakte we een kleine BBQ voor het huisje. Veel trek hadden we niet meer na de uitgebreide maaltijd bij Josphat. We gingen de maïskolven roosteren en we creëerde een fijn samenzijn met Vicky ,Simon ,Joris ,Marcel en ik. We luisterende naar wat songs op Marcel zijn telefoon en keken naar de sterren en de maan. Dit was een hele bijzondere avond waar ik altijd zo van kan genieten.
Janet ging de hele dag werken in haar shop net buiten Mazeras. Ze dient hier met een motorbike heen te gaan en vertrekt vaak smorgens rond 8 uur als Vicky net naar school is. Ze komt ook pas in de avond rond 8 uur weer thuis.
Ook Janet heeft een cursus gevolgt via de gouverment om te investeren in zichzelf en kan nu heel veel met de haren doen. Super leuk. Haar shop loopt goed.Ze huurt een kleine ruimte net buiten Mazeras die ze samen met Manu heeft opgeknapt. Ja deze familie is goed op eigen benen komen te staan. Ze kunnen bijna helemaal in hun eigen bestaan voorzien. Toen wij buiten zaten waren we aan het wachten op Janet die vrij laat terug kwam. Lange werkdagen maken ze hier.
De mama is een vrouw die al een aantal jaren bij dit gezin inwoont. Een hele lieve bescheiden vrouw. Ze is gekomen om voor oma en het gezin te zorgen toen oma zo ziek was geworden. Toen oma was overleden is ze nog even gebleven maar daarna besloot Joris om te vertellen dat haar hulp niet meer nodig was. Ze betaalde haar 50 euro per maand.
De mama ging terug naar haar woonplaats en moest een kamer huren. Ze had geen inkomen meer en kon ook niet bij haar kinderen terecht. Ze belde Joris en vroeg of ze terug mocht komen naar Mazeras. Ze zei je mag me ook minder betalen. Ze is terug gekomen en zorgt weer voor gezelschap voor de zorg voor Vicky en de jongens als Janet is werken. Ze is de mama die ze niet meer hebben. Het salaris wordt nu betaald door alle jongens samen. Ze is nu de familie mama geworden en ze hoort bij het huis in Mazeras. Iemand die voor ze zorgt en liefde geeft. De mama is integer ,lief en bescheiden. Ik ben ook blij dat ze weer terug is.
Zondag namen we voor het huisje nog afscheid van Josphat. Hij ging met de rolstoel naar de kerk en Nancy op de motorbike. Bijna iedereen ging naar de kerk en wij weer naar Ukunda om hier na 10 dagen weer terug te komen.
Iedereen was zo mooi gekleed. Ik had spijt dat ik niet mijn mooie kleding had aangetrokken en we zo een aantal mooie foto's konden maken.
Ik wil niet pronken en laten zien kijk eens wat ik heb. Toch ga ik in Mazeras mijn jurk een keer aandoen en foto's maken als herinering.
Ik begreep dat ik weer even moest landen en aarden. Waar ben ik en hoe ga ik hier mee om.
De toilet die niet doorspoelt.De douche die het niet doet. Geen haren wassen want kost teveel water. Totdat Joris zei we hebben genoeg kijk alle gele kannen zijn gevuld. Dus ja meer zelfzorg. Daar knap je van op. Wassen met een teiltje.
Ik verlangde heel even naar Ukunda naar een goed bed en een douche.
We zijn op de 4e dag van Mazeras naar Ukunda gereisd. De vakantie een klein beetje gehusseld. Een idee van Marcel om na Ukunda weer terug te gaan naar Mazeras en vandaaruit door naar de luchthaven. Voelde voor mij ook heel erg fijn.Joris regelde alles met ons verblijf in Ukunda en wisselde de datums.
Wat voelde dat fijn.
We gingen met de taxi naar Ukunda en namen2 koffersen 2 back packs mee
Ons verblijf is precies tegenover Rosie House ons vorige verblijf.
Helaas geen muskietennet daarvoor was een spray gebruikt. De spray konden we niet vinden maar de muggen ons wel. We hebben uiteindelijk zelf de spray gekocht. Ik was in Mazeras al flink gestoken en had al vele kleine wondjes open gekrabt. Zijn het niet de muggen die ons wakker houden dan was het wel de overbuurman die dacht een feestje te houden of luidruchtig thuis te willen komen op de scooter. Ook dat hield gelukkig na een aantal dagen op want we hadden wat slaap in te halen. Hij bleek ook de nieuwe eigenaar van Rosie House te zijn.
Verder is het huisje anders ingericht. Minimaler maar we kunnen ons prima redden.
In Ukunda ben ik bijna iedere dag met alle verslagen bezig geweest.Ze te importeren vanuit de website en ze in word te zetten. Vanaf 2010 - de volgende reis 2012 en vanaf 2012 tot heden. Alles doorlezen controleren op spelling en soms hier en daar een kleine aanvulling geven. Bijna 400 pagina's.
Verder maakte ik iedere ochtendals ontbijtper persoon2 eieren met vele groentjes erin waar we een omelet van maakten. Thee met melk ,suiker en chocopeder . Een geweldige combinatie waar we tot ruim in de middag mee kunnen doen. In de middag aten wefruit zoals mango,ananas ,bananen en water meloen en dan hadden we reserve tot aan het avond eten.
Iedere dag doen we kleine wasjes en we houden alles goed bij.
Prima te doen zo. We missen wel onsbuiten zitten onder het rieten dakje.
Een aantal keren hebben we bij Aisha en Joris gegeten.
Aisha kan heerlijk koken. De vraag werd me iedere keer gesteld wat zullen we gaan eten. We hebben cocos rijst met stew gegeten en sukuma wiki.
Chapati met aardappel stew en vis ...
Alles is heerlijk.
Een aantal keren hebben we buiten de deur gegeten . Een late lunch of early dinner.
Zo hebben we weer wat nieuwe restaurantjes ontdekt die betaalbaar zijn. We belanden een keer bij de Italiaan bij ons op loopafstand en namen een heerlijke pizza. Ze gingen een muziekinstallatie opzetten en door 2 mensen werd er muziek gemaakt en gezongen. Wat was dat leuk en wat deden we mee. Er waren op dat moment geen andere gasten en het personeel en de band genoot ook van ons.
We hebben bij Funcky Monkey gegeten een erg hip en nieuw restaurant ontstaan na de Corona
Ingericht op de westerlingen die een keer buiten de hotels willen eten. Dat hebben ze heel goed gedaan. Prijzen aangepast en net alles wat duurder gemaakt. Ook de gerechten wat exclusiever. Leuk om een keer te eten maar Marcel en ik houden liever van meer local eten.
Aan de beach namen we vaak een verse cocosnoot om uit te drinken. Zeer gezond en goed gevuld. We zaten bij soutern beach een kite surfing club helemaal aan het einde van de Diani road . Ook bij Congo River hebben ze een klein aantal restaurantjes gemaakt tot aan het strand en we namen daar een gegrilde vis. Joris maakt vaak ook hele mooie foto'svan Marcel en mij
Almost mission impossible become mission possible
Tudor Creek ook genaamd Judar Creek
We hebben een uitstapje gemaakt met de tuctuc naar Tudor Creek
Marcel zou heel graag een project willen bezoeken waar een collega sponsoring aan geeft. Dit project zou vlakbij Mombasa zijn. We besloten om hier speciaal een dag voor naar Mombasa te reizen. Het was super om weer in de matatu te zitten en Marcel voorin bij de chauffeur. Joris contacte een goede tuctuc driver van hem en deze zou de gehele middag met ons op pad gaan. Dit werd een middag waarbij hij met zijn tuctuc weer heel veel nieuwe plaatsen rondom Mombasa zou ontdekken. We zijn vele malen verkeerd gereden. We hebben een aantal locale mensen gevraagd en uiteindelijk mijn Google maps aangezet. We kwamen er wel, met al deze tools waren we er heel erg dichtbij. Hoe jammer zou het zijn als we het dan net niet zouden kunnen vinden. Opgeven bestaat bij ons niet. We reden door eenlocale Village met zeer locale wegen.Diepe kuilen vermijden .. hobbel de bobbel als keniaanse massage. Joris die met zijn luchtige humor dit alles zo mooi kan doorbreken. We vonden een local die uiteindelijk van het project wist en leide ons via een betere ( nou ja ,niet helemaal ) weg tot het eindpunt. Hèhè... jaaaaa gevonden. Nog 10 km verder en we zouden in Mazeras zitten en dat met een tuctuc. We vonden een flinke boomplantage in een mangrove. Dit wordt geplant om de mangrove te herstellenen Marcel zijn collega steunt dit project.
We parkeerde de tuctuc en moesten de laatste meters lopen, erg steil naar beneden over flinke kiezels en grote stenen. Ik struikelde en mijn slipper brak.Met steun van de chauffeur ben ik heel voorzichtig terug gelopen naar de tuctuc waardoor Marcel Joris en de local dit project verder konden bezoeken. Beneden hebben ze 2 mensen gesproken die veel voor het project doen en ze kregen veel informatie hierover.
Het was een zeer goed samenzijn met informatie die Marcel kon delen met zijn collega en de bevestiging kon geven dat het project ook echt bestaat.
Het was een hele lange rit geworden om het uiteindelijk te vinden maar gelukt. Het was al wat later in de middag en we besloten direct weer naar de ferry te rijden en op zoek te gaan naar een paar slippers zodat ik ook zou kunnen lopen.
Bij de ferry stapte Joris uit om deze te kopen en wij gingen met de tuctuc op de ferry.
Het vertrouwen hebbende dat Joris ons wel zou vinden, maar wij ook wel zoekende moesten zijn naar hem.
Ik vond het een beetje lang duren en iedereen was al op de ferry en ik hing een klein beetje uit de tuctuc en zag de mooie gekleurde blouse van Joris de verkeerde kant op lopen. Ik riep hem en hij lachte en zei. I was a little lost.Met ontzettende leuke slippers in een goede maat kwam hij terug. Zo geweldig om zo met elkaar om te gaan. Het vertrouwen te hebben en gemoedelijk te zijn. Stress weg te relativeren waardoor er rust ontstaat. Een geweldige rijke dag voor mij en ons allemaal. De tuctuc driver besloot om ons helemaal naar Ukunda te brengen voor hetzelfde brdrag als een matatu. Alleen dit is veel leuker. De chauffeur had de beste en mooiste dag met ons samenzijn en kon een keer op tijd naar huis want zijn dagopbrengst was eerder gehaald.
Situatie gebeuren en worden vanzelf zachter gemaakt.
Dit gebeurde toen we na ruim een week weer terug zouden gaan naar Mazeras en ik de vorige nacht juist heerlijk had geslapen doordat het praten en lachen van de buren aanvoelde als thuis. Er werd gepoetst in ons huisje en we gingen voor de deur zitten. De buurman sprak ons aan en maakte excuses voor de vorige avond. Het was zijn verjaardag. Eerlijk vertelde ik dat ik het dit keer juist heel fijn vond om ze te horen en daar heerlijk op geslapen had. We raakte aan de praat. Ze hebben 2 huisjes naast elkaar. We deelde het leven en hoe je daar mee omgaat. Situaties vanuit Kenia en hoe hun dagelijkse leven hier is. Dan blijkt hoeveel overeenkomsten er zijn. Dat er een vader is die 20 jaar een stichting runt voor jonge moeders met een kind. Deze moeders vanaf de leeftijd van 14 jaar worden verstoten door hun familie en leven op straat. Ze worden opgevangen en een terugkeer naar schoolwordt mogelijk gemaakt. Zo veel interessante onderwerpen gedeeld. Het was een heel fijn samenzijn. Waarbij de schaterlach van de buurman nu veel anders gezien wordt. Thanks life, for giving this to us to see things in a different way
Net even gebelt met een goede vriend en ik vertelde dat als ik in Nederland ben ik Kenia mis en als ik in Kenia ben ik Nederland mis. Als ik in Mazeras ben ik Ukunda mis en als ik in Ukunda ben ik Mazeras mis. Ik kreeg een geweldige mooie uitleg....Bianca zei hij. Jij went overal zeer snel maar geef het tijd. . Zie jezelf als een hele mooi boom. Je zet jezelf neer in Nederland begint te wortelen maar dan verplaatst jij jezelf naar Kenia en ga je weer opnieuw wortelen. Ben je geworteld ga je naar Ukunda.. iedere keer verplaatst jij jezelf en ga je weer opnieuw wortelen... en jij als mooie boom kunt dat overal maar dat kost een beetje tijd. Jij spreid je wortels zo mooi maar ze gaan overal naar toe. That's you. Geef jezelf de tijd om te wortelen en laat overal zaadjes achter er zullenhele mooie bomen ontstaan overal waar jij bent geweest.
Vanmorgen wilde ik snel een boodschap doen bij Carrefour. Gewoon om 7 uur in de ochtend heen lopen en terug indien mogelik met de warmte. Het is onze laatste dag in Ukunda maar we hebben brood nodig voor een goed ontbijt.
Heerlijk om een doel te hebben en op te staan. De zon is nog niet te sterk en het is nog rustig op de weg. Wat voelt het fijn om te bewegen. Morgen is het volle maan. Gisteren de maan mooi op een foto vastgelegd door Joris. Ik ging op de heen weg mijn wensen af. En besloot voor iedereen wat mooie wensen richting de maan te praten. Het universum in. Wat voelde dat mooi.
Bij de Carrefour een brood en een paprika gekocht. Het water zou ik op de terugweg bij Punjap halen anders had ik wel erg lang een liter water mee te dragen. Er was helaas geen half brood. Nou ja dan maar een heel brood meenemen. Het paste net in de tas. Het stak er aan de bovenkant uit maar het zat in de tas. Net als mijn telefoon en portemonnee.
Lekker aan de wandel en er stak op een gegeven moment een hele grote aap over. Echt super groot. De rest zat aan de overkant. Ik vroeg me af waarom steken die niet over of waarom kijkt de aap naar hun. Ik dacht ik zal dadelijk een kleine video maken van de hele grote aap en de rest aan de overkant. Maar toen ging alles heel snel.
Er kwam een middelgrote aap naar me toe vanaf de overkant. Wel zo dichtbij. Ik schrok.De grote aap begon ook aanstalten te maken. Er liep een lange slanke keniaanse jongen achter me die onmiddellijk ingreep. En de apen weg jaagde. Toen ze dat niet ver genoeg deden gooide hij met een steen. Ze afschrikken en we liepen door. Het bleek de apen hadden al op verre afstand mijn brood gezien. Ze bleven ons volgen en kwamen met meerdere vanaf de overkant. We moesten heel snel een tuctuc in. Dat lukte maar wat een schrik en wat een levensles. De aap was echt heel dichtbij en had mij zo kunnen bijten. Mijn tas kunnen afpakken met mijn telefoon en portemonnee erin. Wat heb ik een geluk gehad. De keniaanse man vertelde me .. laat nooit zien wat je hebt doe het in een afgesloten tas . Ik heb zo onwijs veel geluk gehad dat deze man achter me liep en me gered heeft. Ik zie nog het apenhoofd voor me met de tanden in zijn mond... pfffff zo zie je maar je wordt bekeken terwijl je het niet in de gaten hebt.
Samen met Joris hebben we vele mooie momenten aan de zee gehad. Samen gezeten en wandelingen gemaakt. Zelfs Janet is een dag naar Ukunda gekomen.
Dromen en ideeën delen en de vriendschap waarderend. Herinneringen ophalen en gewoon genieten van alles om ons heen. Joris die dan vaak vele foto's maakt van ons en wij ons zo comfortabel voelend tussen alle kenianen. Ukunda was mooi om heel even de luxe en de beach te ervaren. Even een andere omgeving. Maar de combinatie samen met Mazeras doet ons veel meer. Wij zijn geen toeristen. Daar prikken Marcel en ik doorheen. We houden daar ook niet van.
Sandro een dagje meenemen naar Navers en een klein cadeautje mag uitzoeken maar wat is het allemaal prijzig speelgoed. Ik heb hem deze keer echt te weinig gezien. Dat komt door zijn school. Hij kan niet zomaar mee naar Mazeras. We hebben afgesproken wat vaker ook met Sandro een video call te doen.
Janet is toch nog een extra dag naar Ukunda gekomen op dinsdag laat in de middag. Speciaal voor ons de reis gemaakt. En de volgende dag zou ze om half 7 weer terug vertrekken om te gaan werken. Ze wilde niet met ons mee terug rijden dat vond ze te laat worden Wat was dit een ontzettend lief gebaar.
De stroom in Mazeras werkte nog steeds niet waardoor haar telefoon leeg was. Ze had het niemand laten weten van haar plannen. Joris zag haar in Town. Ze had ook haar telefoon vergeten zodat ze die niet kon opladen bij ons. Wat vond Janet het fijn om even samen te zijn. Een filmpje te kijken en wat Italiaans te eten.
Ukunda wat ben je mooi met je mooie parelwitte stranden. De mooie schone stranden . Genieten van je voeten in het zand. Een mooie wandeling met Marcel en Joris langs de zee en goede gesprekken te hebben. De kite surfers te zien en de grote schepen die bijna van de aarde afvallen. Ja een aantal dagen Ukunda zullen we blijven doen.
We hebben onze laatste 4 dagen in Mazeras doorgebracht. Wat voelt dat fijn en wat een goed idee van Marcel. Toen we Ukunda verlieten was het niet direct een afscheid naar de luchthaven nee weer even terug naar nog meer back to basic in Mazeras maar ook een heel fijn samenzijn met de familie. Hier kan ik ook fijn zitten op mijn kamer maar altijd iemand om je heen.
De weg naar Mazeras was overdag druk. Het was heel druk bij de ferry waardoor we een half uur hebben gewacht. Wat vonden we het fijn dat we geen haast hebben om een vliegtuig te halen. Strakjes vanuit Mazeras is het maar 20 min rijden naar de luchthaven.
Gisteren in Mazeras gesproken met Joris over zijn maandelijkse donatie. Die gaan we een klein beetje verlagen en dat gedeelte aan Josphat geven. Hij heeft het nodig.Ook Janet blijven we helpen en Joris. Doordat we nu ook Janet helpen heeft Joris minder zorgen. Wat hebben we al die jaren al zoveel goed werk verricht.
Bij aankomst in Mazeras begon Marcel meteen met brainstormen met Manu over de watertap. Precies weet ik niet waar het over ging maar Manu ging meteen stenen verzamelen en hij gaat iets bouwen om het watertap punt en de meter te beschermen.
De loodgieter is gisteren geweest om de leidingen buiten te herstellen en nuvan plastic. De metalen leidingen hebben ze gestolen. Ook dit wilde Marcel in orde zien voordat we terug gaan naar Nederland. Zo fijn dat Joris dan meteen handelt.
De stroom wilde Marcel en Joris proberen bij de buren af te tappen met een flinke kabel. Stekker dozen werden uit elkaar gehaald en draden gelegd maar toch een professional nodig om het aan te sluiten. Tools werden geleverd op de motorbike en inmiddels was het 19 uur en al erg donker geworden. Het bleek dat we ook een andere kabel nodig hadden. Wat is er flink gewerkt gisteren met zo goed resultaat. Er was stroom om 21 uur. Jaaaaa stroom.... Geweldig.....
Vicky hangt veel bij Marcel en wat is ze mooi opgegroeid met ons. Hoe bijzonder zou het zijn als onze kleinkinderen al is het er maar één van een vriendschap zou ontstaan met dit gezin. Met de kinderen van Joris. Ik visualiseerde mezelf lopen op het strand met één van de kinderen. Ik voel het .. dit gaat gebeuren. Ik vertelde het Joris en ook hij zei dit was gisteren ook in mijn gedachten.. laten we de vriendschap doorgeven.
Daar is mijn boek ook voor bedoelt.. Voor iedereen . Lees en zie wat we opgebouwd hebben al die jaren en wat er is ontstaan. Een bijzondere vriendschap tussen 2 werelden. En we verstaan elkaar. Respecteren elkaar. Helpen elkaar. Zijn er voor elkaar op welke wijze dan ook.
In moeilijke momenten hoefde ik maar een belletje of een schrijven te geven en ze hielpen mij er doorheen.
De zorgzaamheid als we inKenia zijn en alle liefde ontvangen. Het voelt zo close. Geen jaloezie op ons andere leven alleen maar respect.
Dit is mijn volgende droom over een tiental jaren wetend dat wij deze vriendschap door gaan geven..
Vanmorgen een heel lekker ontbijt gekregen van Joris met lekker veel groetjes tomaatjes en witte kool .. de gele aardappelen gefrituurd geserveerd met een heerlijke saus en gember thee erbij. Manu had de televisie aangezet. We zagen een hele mooie voorstelling over Black lives masters. Het raakt. Samen met Joris praten we hierover. Amerika maar ook Europa waar je met de huidskleur nog steeds een zwaarder leven kunt hebben. Met Marcel praten ik over de slavernij en het gebruik / misbruik van de jonge meisjes die het huishouden deden. We spraken over het geld wat bij de stichtingen blijft hangen. Dat mensen reizen maken van het gedoneerde geld om te wereld te laten zien wat er nodig is. Het geld wat gedoneerd is tijdens de Covid aan Kenia. Dat geld is nooit bij de mensen aangekomen. Dat het de regering vaak is die de honger in de wereld veroorzaakt en hun eigen zakken hierdoor vult. Dat wij alles direct aan de mensen zelf geven en met eigen ogen zien hoe / wat en waarvoor. Dat als we er zijn zo goed verzorgt worden dat nothing else matters.....
Het raakt me zo dat ik hoop dat er meerdere mensen zullen zijn die hun ogen openen.Die als ze op vakantie zijn niet alleen de luxe zien ,maar ook het verhaal erachter.
Zo graag zou ik dit willen delen,maar ook ik zoek die openheid niet meer op. Er kunnen altijd vervelende reacties komen die ik niet wil uitlokken. Met dit schrijven weet ik dat hoe ik ben en wat we doen gesaved wordt.
Ik ben gestart met het lezen van een mooi boek. Voeding voor de ziel en energie gevend. Het boek heet emotionele gezondheid,geschreven door Mohammed Boularhrir. Net begonnen en nu al lerend dat al mijn verhalen over Kenia vaak schrijvend in Kenia zo geschreven zijn vanuit mijn hart. . Ik voel een gedrevenheid om dit boek te lezen en verder te gaan. Te lezen over de energie lekken in je leven en wat ze kunnen veroorzaken en wat te doen om ze te dichten.
Net buiten gezeten met Joris. De ochtend is pas begonnen. Janet nog gezien voor ze naar het werk gaat. Manu die in de shop aan het werk is maar zo dichtbij dat hij af en aan komt.
Joris die een casave aan het schillen is en weer een heerlijk ontbijt aan het voorbereiden is. Zo exclusief zo varierend. Een cocos noot die geopend word en waar ik het sap van mag drinken. De mama die nu in de keuken aan het raspen is voor de gekookte cassave.
Het is zo fijn hier....
Ik heb zelfs vanmorgen kleine garnalen gekocht voor 100 shilling door te praten met handen en voeten en jawel I did a good job vertelde ze me...
Gisteren met Joris een potje skip- bo gespeelt en Joris is altijd zo gebrand om te winnen. Onze spelen zijn tegenwoordig hard to play. Ik vertelde als ik win ga ik koken. Ik bedoelde natuurlijk als ik verlies...Het werdt een spannend goed spel en ik won maar bedacht dat ik nu niet hoefde te koken. Tot de regel die ik stelde duidelijk werd. Joris wilde nog een spel spelen om toch een beter avond eten te krijgen.
Saved by the Bell kwam Josphat langs die zojuist naar de kerk was geweest.
Hij reed tot beneden bij het huisje en wat graag zou hij mee hebben gespeeld maar hij kan door de serre niet binnen komen. De serre is omrand zodat het huisje vrij van water blijft bij een heftige regenval. We hebben met Joris nog gesproken over de 1e tekeningen gemaakt door Michiel om een huisje te bouwen. Hoe klein en hoe duur het uiteindelijk zou worden en toen Joris het zelf opgepakt heeft. Geweldig.... Het is Joris zijn huis ondanks dat er allerlei familie leden in wonen. Een investering voor de toekomst. En iedere keer een beetje meer loslaten.
Samuel kwam nog langs in de avond en bracht een kip mee. Hij heeft een kippenproject wat erg goed loopt samen met zijn groenten en planten. Toch werkt hij er ook nog bij op een school met de verkoop van eieren. Een betaalde baan met een contract. Hierdoor kon hij een lening krijgen voor het bouwen van zijn huis. Hij is heel hardwerkend.Hij vertelde mijn droom is over een paar jaar de baan op de school op te zeggen en volledig zelfstandig te zijn. Hij zegt ik wordt smorgens soms zo moe wakker. The body is tired. Ook zo een lieve integere jongen ,die met me sprak over zijn herineringen aan het vorige huisje en de zorgen die er waren en dat we ze zo goed geholpen hebben. Ze vinden het allemaal zo fijn. Een godswonder.
Samuel heeft een waterpunt gemaakt en woont vlakbij Josphat. Hierdoor krijgt Josphat water van Samuel. Samuel heeft ook een groot Solarpaneel op het dak voor elektriciteit. Hierdoor heeft hij licht en elektra in zijn huisje. Soms gaat Josphat hier een voetbal wedstrijd kijken. Doordat wij ze helpen kunnen ze elkaar helpen. Dit is zo geweldig een druppel die steeds groter word in een groei naar zelfstandigheid. Josphat komt er ook wel. Nu even wat extra hulp geven maar net genoeg zodat ze zelf ook nog wat inzet moeten leveren.Samuel heeft nog steeds zijn vriendin en wil haar aankomend jaar introduceren in de familie. Ze heeft gesolliciteerd voor een baan op een school hier in Mazeras. Ze is teacher. Iedereen wordt zo mooi volwassen.
Ik kreeg gisteren middag flinke buikpijn. Echt heftige krampen. Marcel adviseerde om cola te drinken die onmiddellijk gehaald werd. Het hielp echt. Na een aantal uren flinke pijn te hebben gehad hielp de cola direct en begon ik te ontluchten. Na een nacht goed slapen zijn die krampen gelukkig weer verdwenen.
We hebben een aantal mooie cadeautjes gekregen van Joris en Janet. Hele mooie doeken waar ik iets moois van wil gaan maken. En een mooie doek om te gebruiken als omslag. Marcel kreeg een heel mooi zwart T-shirt in de juiste maat. Zo lief .... wat een waardevolle reis is dit weer waar ik in het begin zo tegenop zag maar me zo heerlijk voel in Mazeras.
Het bereik met de buitenwereld door internet is ook heel fijn. Nederland is zo dichtbij. Behalve video bellen of een video versturen vanuit Mazeras dat gaat bijna niet.
Maar zo is Kenia als we weer in Nederland zijn ook dichtbij en houd ons close. Dan zijn we erg dankbaar voor de ontwikkelde technologie.
Manu heeft samen met Baraka en nog een paar andere de put rondom de watertap afgemetseld. We hebben hem geld voor het cement gegeven. Zelfheeft hij een deksel gelast en hier kan een slot op. Zo kunnen ze de watermeter niet stelen. Op dit moment wordt er heel veel koper gestolen.
Ik heb vanmorgen mijn haren gewassen. Ik raak er handig in om met een maatbeker ,een grote teil en een jerrycan water mezelf te douchen en te wassen. Het opfrissen voelt heel erg fijn.
Het is vandaag onze laatste dag alweer. Vanacht vliegen we terug en dan is de vakantie voor iedereen weer voorbij. Dan kan Joris hopelijk weer terug aan het werk in het hotel.
Wat voelde op de heenreis met alle bagage als een last. De muskieten in Mazeras en geen douche. De beslissing die ik nam om een jaar over te slaan. Kwamen nu alle emoties zo naar boven. Wat heb ik veel gehuild vandaag. De liefde die je voelt en het werken aan mezelf maakte dat ik zo in het moment leefde. Alles van dag 1 was vergeten en vervangen door de liefde die gegeven werd. De natuur die aanschouwd werdt en alle mooie momenten waren verpakt als cadeautjes.
We gingen nog een laatste keer naar Josphat die voor één euro een paar schoenen aan het repareren was. Drie kwartier werk voor één euro. Hij had een dag ervoor mijn slipper gemaakt en ik vertelde hem. Ik heb de rekening van gisteren betaald. Ze weten dat ze het niet redden zonder mij. Zijn woorden brachten me in tranen en dan is een zonnebril wel handig om achter te verschuilen.
Op de terugweg lopend met Joris bespraken we zijn ongeval en hulp behoevendheid. Joris zei als hij geen ongeluk had gehad zou je hem zeer waarschijnlijk niet gekend hebben. Klopt.
Ook dat Josphat altijd veel van huis was en zijn kinderen niet zag opgroeien en dat nu wel ziet. Relativerend zoals Joris is.
Bij het huis had Janet en Vicky zich heel mooi aangekleed voor een foto.
Bij mij zaten de emoties te hoog. Het lukte me niet om een lach op mijn gezicht te toveren en de rode ogen te camoufleren. Ik besloot helaas niet mee op de foto te gaan. Ik was intens verdrietig maar weet ook dat we weer terug gaan.
Het werken aan mezelf. Alle emoties in een goede manier toe te laten en te helen. Getroost te worden door Joris en wetend dat we een bijzondere vriendschap hebben die ons gegeven is.
Manu nam afscheid en ik belde nog met Simon. Openstaan voor alle emoties en gevoelens die zo puur zijn. Dit is niet uit te leggen wat dit alles met je doet.
Een mooie reis weer op een hele andere manier. Een invulling die omgegooid werd ,wat mogelijk was door Joris. Marcel zijn ideeën die uitgevoerd werden in Mazeras en ik die druk aan het boek bezig was in Ukunda.
Dank je wel mooi Kenia ,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley