Zaterdag 23 oktober

Vandaag zijn we weer naar het lokaal ziekenhuis gegaan. Als eerste wilde we natuurlijk weten hoe het met de tweeling was. De bedjes waren leeg. Bij navraag bij de verpleging bleken deze te zijn overleden. De mama was alweer uit het ziekehuis ontslagen. Waar de kindjes zijn gebleven weten we niet, ze waren nl ook niet in het mortuarium.

De hoogzwangere vrouw heeft vanacht een zoon gekregen. Hij heeft nog geen naam. De mama lag te stralen in bed en vond onze aandacht heel erg fijn.

Sharon heeft haar dag doorgebracht samen met haar weesmeisje, en het meisje van Alexandra ( Alexandra was alweer terug naar Nederland ) verder was er ook Erik-Jan van VDT bij met zijn Afrikaanse dochter. Zomaar even naar de supermarkt gaan om lekkere dingen te kopen zoals brood, kaas en chips. Op een mooie plek picknicken is al een uitje voor deze meisjes. De meisjes vertelde Sharon waren zo enthousiast en begonnen te praten en hielden niet meer op. Dit was pas de tweede keer dat ze buiten het weeshuis kwamen. De eerste keer was met onze sportdag bij ons hotel.

Marcel en ik raakte vandaag in gesprek met een tandarts en zijn vrouw uit onze vorige groep van DDC. Zij zijn vandaag een dag met VDT meegegaan en hebben de weeshuizen bezocht. Ook hebben ze de albino dag meegemaakt. Dit alles heeft veel indruk op ze gemaakt. Het eten in het weeshuis, de omstandigheden waarin de meisjes leven. Het sanitair was zo vies dat zelfs de meisjes zich ervoor schaamde.

De albino dag. Al die kinderen die verstoten zijn door hun familie. Het verdriet van hun ouders die hun kinderen hierdoor in het albino internaat moesten achterlaten omdat zij zelf een donker uiterlijk hebben. Marcel en ik zouden dit ook graag een keer mee willen maken, met eigen ogen willen ervaren. Helaas was er op dit moment geen tijd meer voor. Maar onze weesmeisjes en het albinomeisje zouden we de volgende keer graag willen bezoeken. Iedere keer komen er zoveel indrukken bij.

Vandaag een klein bedankje laten maken voor Rob en Ria. Zij hebben heel veel betekent voor Marcel en mij tijdens ons kamp. Ik heb gezien dat de lokale bevolking een stalletje had bij ons hotel om de hoek. Ik ben er heen gegaan en heb gezien hoe ze uit een blok hout een mooi olifantje en een dolfijntje bijtelde. Het helemaal bewerkte de tekst ASANTE ( dank je wel ) erin bijtelde. Het schuurde en oppoetste. Zoveel werk met zoveel liefde gemaakt en dat voor een paar shilling ( euro ).