17 jan

Vandaag was het te warm om iets te ondernemen, we besloten om bijhet huisje te blijven en hier de schaduw en wat koelte op te zoeken. We speelde wat skip-bo en we kregen visite van een nichtje van oma. Ik zat buiten een sudoku te doen toen oma mij aantikte en me voorstelde aan haar nichtje. Helaas praatte deze geen Engels dus communiceren was erg lastig. Uiteindelijk kwam Joris erbij en legde uit dat dit een familie lid was. Binnen maakte Joris op de jiko thee met melk, dat werd geserveerd met brood. Ik bracht het naar hun toe.

Hierna ben ik buiten de was gaan doen, hadden ze iets om naar te kijken.

Rond half 5 zijn we naar de rivier gelopen de zon was nu bijna weg. Dit keer namen we niet de geiten route, maar een eenvoudigere weg om naar beneden te gaan, telefoons hadden we thuis gelaten.
Het was heerlijk om je lichaam wat actiefs te laten doen, om toch je voedsel te verbranden, en je spieren te voelen. Bewegen of iets doen met deze warmte kost veel inspanning.

Vele kinderen gingen met ons mee naar de rivier en namen een koele duik. Hier zijn ze zo gemakkelijk, even zwemmen in je onderbroek, en verlies je deze da zwem. Je gewoon verder zonder. Het zijn maar kinderen.

Joris had gevraagd wat ik graag wilde eten en we besloten op zoek te gaan naar een locale kip. Het was erg lastig om deze te vinden, waardoor ze besloten hadden om hun eigen haan te nemen. Dit durfde ze me niet te vertellen. Joris vertelde me dit en een ander maakte er een ander verhaal van, beetje lastig maar ze wisten dat ik de haan zo leuk vond, maar ook wilde ze me graag kip laten eten. Van beide kanten wilde ze het goed doen, heel begrijpelijk, maar soms zo lastig. Dan heb je toch het cultuurverschil wat het ons moeilijk maakt elkaar te begrijpen en hiervoor respect te hebben.

We proberen door veel te praten deze verschillen kleiner te maken, en elkaars leven te accepteren. Toch zijn we met een klein verschil van mening gaan slapen wat niet een fijn gevoel is.

Vandaag een nieuwe dag, met nieuwe uitdagingen