13 jan

Vrijdag 13 jan
Vandaag zijn we weer naar mazeras vertrokken en we blijven hier tot en met maandag. De tijd vliegt en het is raar om te beseffen dat we hierna weer een jaar moeten wachten om elkaar weer te zien.
De reis met de matatu , het oversteken met de ferry, weer in 2 andere matatus en dan uiteindelijk op de motorbike naar huis voelen zo gewoon.
Thuis in mazeras werden we weer zo hartelijk onthaald. Iedereen kent ons nu wel .. De buurvrouw nam all onze spullen aan en binnen hiirde ik een kinderstem. Vicky mijn kleine lieve prinses.. Het 1e jaar een baby van 1.5 maand.. En hierna vond ze me 2 jaar lang toch wel een beetje eng nu is ze 3 jaar en niet meer bang.. Ik krijg handjes en knuffels dat voelt weer zo fijn
Janet haar moeder is ook zo blij om mij te zien het vielt echt een beetje als zussen.. Ze heeft alleen maar de jongens en met mij kan ze toch een beetje de vrouwen dingen delen. We hebben dan ook flink bijgepraat.
In het huis werd nog flink gewerkt. Samuel was heel druk bezig met een werknemer om de plafonds te realiseren.. Er is heel hard gewerkt en er wordt nig steeds heel hard gewerkt.. Zometeen om 8 uur starten ze weer.
We maakte onse slaapkamer in orde.. Onze vloer is geegaliseerd en opgeruimd zo ook alle vloeren in de slaapkamers het ziet er echt als een huisje uit..
We maakte onze bedden op en haalde de tegels uit de badkamer ruimte ... De douche lekt nog, maar ik ga in een teiltje staan en maak me nat, sop me in en naderhand afspoelen met een kan water ., daar knao je heel erg van op als je je schoon voelt. Mijn haren was ik samen met jacky ondersteboven bij de andere douche..
We namen een kopje thee, kregen broid met boter met eventueel suiker en heerlijk mango
We hadden afgesproken om bij Josphat te gaan eten en vertrokken iets later dan gepland.. Het is een leuke bushroute om te lopen. Nancy was even naar de kerk geweest. We oraten heerlijk bij met Josphat maar ik jreeg helaas vreselijke buikkrampen. Bij josphat is geen westers toilet allern de bush.. Ik moest echt terug. Marcel had al wel medicijnen bij die ik nam. Samen met josphat oudste kinderen Mozes en amos van 7 en 5 jaar liep ik weer naar ons huisje zo leuk je verstaat elkaar niet zo goed, maar ze weten dat ze me heel erg helpen dat is zo lief.
In het huisje de toilet bezocht en jacky was bezorgd en lief. Samen vulde we een flesje water om mee te nemen en ik nam nog extra medicijnen. Ik liep weer terug naar josphat en we kregen heerlijk rijst met een eigen kip en saus.. Josphat was dankbaar dat hij dit zo mocht delen met ons om zijn vriendschap te uiten. Het werd al snel donker.. We hebven nog een aantal leuke foto's gemaakt en zondag gaan we nog terug. Het is accepteren en jammer dat hij in de rolstoel zit nu kan hij niet zomaar ins opzoeken bij ons huisje.. Joris is wel bezig geweest om een handgestuurde rolstoel te regelen, maar deze was 160 euro. Schandalig omdat dit via een organisatie geregeld word en ze er eigenlijk geen geld voor mogen vragen.. Ik vraag Joris om hier tich nig eens achteraan te gaan. Hiermee kan Josphat zich nl beter verplaatsen.
In het donker terug door de bush naar de grote weg.. Ik zou helemaal verdwalen maar de jongens kennen hier elk struikje en stukje van de bush.. Thuis nog wat thee gedronken en samen met joris en samuel ski bo gespeeld. Ik plaats het bericht afzonderlijk van de foto's , ben veel te bang dat mijn tekst verdwijnt, ook kan ik niet de foto's delen die op marcel en Joris telefoon staan.. Dat komt allemaal later wel.. We leven zo local..