14 jan

Zaterdag 14 jan
Vandaag zijn we naar marakani gegaan. Hier woont de oudste zus van joris met haar man en 4 kinderen. Vorig jaar hebben we hun ook bezocht en toen was dat voor ons de 1e keer. We namen een motobike richting de opstapplaats van de matatu en namen deze naar de markt in marakani. Im marakani gingen we eerst wat boodschappen doen zoals ranja water een doos koekjes, beefvlees , bakolie, tomaten, uien en sukuma wiki dat js een mengeling tussen boerenkool en spinazie.
We werden heel hartelijk verwelkomd door de gehele family , ze wonen hier op het family grond met de ouders en nog 4 broers met hun gezinnen.
We namen plasts in de schaduw en ze vertelde ons dat de omstandigheden sinds vorige jaar alleen maar slechter zijn geworden. Het lijkt nu nog meer op de woestijn en er groeit niets meer. Er is al sinds 3 jaar bijna geen regen meer gevallen. 12 koeien hebben ze verloren , 6 koeien hebben ze in mazeras gezet samen met de cavias.. Groenten groeit er niet meer. Het leven is er zwaar. Toch blijven ze hopen en leven van dag tot dag. Zr kunnen niet weggaan de grond is van hunzelf en er staan allemaal huizen op gebouwd sommige van steen...
Ee liepen in de middag naar een project met kippen varkwns en kalkoenen en kregen een rodleiding.. Ik droeg een sluier ivm een bescherming tegen de zon..toch had ik op weg naar huis een beetje hoofdpijn , ook doordat we vaak met een hongergevoel lopen en te laat wat voedsel tot ons nemen dan we gewend zijn. We vallen hier wel wat kilootjes af. We nuttigde het bereide voedsel eat heerlijk smaakte en vertrokken later dan gepland. We moesten ruim een uur wachten op de kotorbike. Hier in kenia kun je niets plannen zoals in nederland. Het is echt leven van dag tot dag.