vrijdag 12 jan

Vrijdag 12 jan

Vandaag willen we naar Mazeras vertrekken, maar Joris belde, ze hadden al 5 dagen geen water in Mazeras.
Voor het dichtstbijzijnde waterpunt moesten ze nu zelfs met een motorbike naar Mazeras town.
Dat is echt niet te doen en het schaarse water willen we dan ook niet onnodig opmaken.

We besloten niet te gaan en eventuele andere plannen te maken. Het was nog vroeg. Toch belde Joris een uur later dat er weer water was en alle voorraad zou gevuld worden en we zouden toch gaan.

In de matatu zat ik naast een man die doof bleek te zijn. Met gebaren kon hij veel duidelijk maken aan de mensen in de matatu en vele moesten zelfs lachen om zijn humor. Hij was erg behulpzaam en we schreven wat op papier of een woordje in je hand en zo gingen wij communiceren.

In Mazeras komt oma helaas niet veel meer uit haar kamer. Ze ligt veel op bed en is veel duizelig. Speciaal voor ons kwam ze er heel even bij. Ik mag haar niet bezoeken op haar kamer daarvoor schaamt ze zich teveel. Oma Is oud en ieder jaar dacht ik als ze er volgend jaar nog maar is. Maar nu heb ik haar gezien en hoop ik dat ze het leven nog aankan en is het een zegen dat ik haar al 5 jaar in mijn leven heb.

Onderweg met de motorbike naar het huisje in Mazeras kwamen we Josphat tegen met zijn rolstoel onderweg naar Mazeras town. Hij heeft de smaak te pakken. Ik herkende hem meteen en stopte even om hem te begroeten.

In de middag hebben we Simon geleerd sudoku puzzels te maken. Denk nog niet dat hij het goed begrijpt. Met een level 3 was hij binnen een half uur klaar. Na controle bleken er verschillende fouten in te zitten. Hahaha blijven oefenen zeiden we en nogmaals flink uitgelegd.

Joris maakte een heerlijke lunch voor ons met gebakken eieren, tomaten en uien met heerlijke gember thee. Het was inmiddels al 15 uur. Marcel ging hierna even liggen en ik ging met Joris, Simon en een vriend wandelen naar de markt. Het was echt een busch wandeling.

Zo gelachen onderweg en ik volgde alleen maar de voetstappen voor me. Totdat Joris zei wil je even hallo zeggen. Dat zeggen ze zo vaak tegen me als ze bij een familielid aankomen. Bleken we bij Josphat huis te staan. Zo grappig ik keek om me heen en ja toen herkende ik het wel.
We vervolgde onze weg. Ik werd deze keer zoveel bekeken. Zelfs op de markt alleen maar starende ogen. Gelukkig storen Joris en Simon zich er niet aan en blijven we gewoon doen. Er was zelfs een leuk Afrikaanse vrouwtje op de markt die tegen Joris vertelde dat ze me wel heel leuk vond.

Het werd al donker en de weg terug te voet zou nog een uur duren en met de vele boodschappen veel te zwaar. We namen 2 motorbikes dat vind ik nog steeds zo leuk samen met Simon op de motorbike hadden we de grootste lol.

Jacky voelde zich niet zo lekker en Marcel gaf een aantal paracetamol die ze dankbaar aannam. Een jongens aten alvast ugali en Joris begon voor ons te koken. Rijst met ocra ,groenten ,aardappelen, sukuma wiki en vis. De gerookte vis hier zal ik weer zo gaan missen. Het was al 21 uur toen we aan het avondeten begonnen. Een kopje thee na en daarna lekker snel slapen.