16 jan
Blijf op de hoogte en volg marcel en bianca
16 Januari 2016 | Nederland, Eindhoven
Vandaag zijn we na een goed ontbijd vertrokken naar Beatrice en haar man Justin. Van tevoren had ik nog eerst even onze kleding gewasssen.
Beatrice is de oudste zus van Joris die we nog niet ontmoet hebben. Ze woont samen met haar man Justin en hun 4 kinderen op het familie plot van haar man en zijn familie. Deze familie bestaat uit 10 personen, waaronder alle broers , zussen, en ouders. Het jongste kind is een baby van bijna een jaar oud. De familie heeft een heel groot plot, met veel hectare grond , waarop ze vele eetbare producten verbouwen zoals maïs, verschillende soorten bonen, watermeloenen, en zoete aardappelen.
Ze hebben ook heel veel vee. Een broer heeft melkkoeien, en zelf hebben ze geiten, kippen, eenden, cavia, en vele andere soorten koeien. Ze wonen in een stenen huis en vele gebouwen eromheen zijn ook van steen gebouwd.
De weg naar hun huis toe is wel vrij lastig. We vertrokken vanuit mazeras met de motorbike naar de matatu opstapplaats richting Mariakani. Dat is de plaats waar ze wonen. Met de matatu was het ongeveer 45 min rijden. We stapten uit in het centrum van Mariakani en gingen hier een aantal boodschappen doen. Dit hadden we met Beatrice afgesproken omdat het voor haar zelf vrij lastig is om deze boodschappen te doen. De winkels zijn voor haar te ver weg. Ze wilde wel heel graag koken voor ons.
We namen fanta en koekjes mee voor de kinderen en ugali, beef, spinazie, tomaten en koriander voor het avondeten. Ook namen we voor onszelf nog wat water mee om te drinken.
Vanuit het centrum konden we het huis alleen maar bereiken op een motorbike. Meteen stonden er 4 klaar om met ons te ons te onderhandelen. 2 hadden er pech want we reizen met 2 personen op een motorbike. Op de motorbike was het zeker nog 20 min rijden voor we bij het huis aan kwamen. De wegen zijn erg vlak en alles lijkt op elkaar waardoor we de 1e keer langer onderweg waren doordat we een stukje verkeerd waren gereden.
Toen we arriveerden kwamen al heel snel heel veel kinderen op ons af. Hier op dit plot hadden ze nog nooit een blanke gezien. Overal kwamen ze vandaan en liepen ze achter ons aan, ze praten ons na en moesten ze veel lachen.
We keken onze ogen uit naar alles wat er te zien was, alle dieren en de omvang van het plot deden ons verbijsteren.
Het was mooi om mijn eenden weer terug te zien en ze hadden vele kleintjes gekregen.
Het was erg warm en buiten was weinig schaduw, we besloten om binnen te gaan zitten.
De dames verdwijnen vaak vrijwel onmiddellijk in de keuken en eten na het bereiden ook altijd daar. Alle kinderen bleven bij ons zitten en voelden zich al vrij snel vrij genoeg om op onze schoot te kruipen.
De man van Beatrice heeft bij hetzelfde bedrijf gewerkt als josphat, helaas heeft hij al een aantal maanden niet betaald gekregen waardoor hij nu voor zichzelf probeert te beginnen als revisie monteur.
Vandaag was hij net terug uit mombasa waar hij een aantal uurtjes gewerkt had.
Na verloop van tijd gingen we wat ski bo spelen en Justin deed ook mee. We legden hem het spel uit en hij vond het heel leuk. Heel veel kinderen propte zich om ons heen om te kijken.
We kregen gebakken maiskolven om op te peuzelen. Lange tijd later was het eten klaar en zat iedereen rustig te eten.
De jongste baby moest heel veel huilen en had koorts, er kwam een tandje door. Pijnstillers hadden ze niet en we besloten om een klein stukje paracetamol heel fijn te maken en te geven. Het was erg bitter maar het hielp en hij viel erg snel in slaap. Ze vroegen of we er meer hadden en de 2 die we bij ons hadden lieten we achter.
Na het eten kregen we nog een rondleiding over het land en Justin liet ons zien dat door de droogte heel veel voedsel verloren was gegaan. Een groot verlies. Ze hebben regen nodig, ook hier veranderd het klimaat.
Ze proberen op het land ook een grote put te bouwen waarin ze het regenwater kunnen opvangen, om zo een watervoorraad op te bouwen voor de dieren.
Ze hebben genoeg ideeën en een aantal middelen, zeker omdat ze dit met de hele familie doen.
Rond 17 uur namen we een motorbike terug , die hadden telefonisch besteld.
De matatu stond al klaar en we zochten een goede zitplaats. Marcel weer voorin, Joris helemaal achterin en aisha en ik vlak voor Joris, zo hadden we de minste last van de wisseling van de mensen.
Ook hier werden weer teveel mensen in de matatu gepropt, waardoor de deur zelfs op een gegeven moment niet meer dicht ging. Ook propte er zich nog een persoon tussen mij en een andere persoon waar eigenlijk geen zitplaats is. Hij had pech want toen hij eindelijk zat moest hij weer opstaan omdat wij eruit moesten. De matatu bestuurder en degene die de mensen erin plaatst waren behoorlijk onder invloed van de verdovende bladeren waarop ze kauwen.
Terug op de motorbike gingen we terug naar ons huisje in Mazeras. Het werd al vrij snel donker dus nu ik nog iets kon zien nam ik snel een douche. Hierna gingen we nog buiten zitten met een kopje thee en ik liet oma alle foto's van de dag zin, Joris zorgde via de laptop dat we een muziekje erbij hadden
Beatrice is de oudste zus van Joris die we nog niet ontmoet hebben. Ze woont samen met haar man Justin en hun 4 kinderen op het familie plot van haar man en zijn familie. Deze familie bestaat uit 10 personen, waaronder alle broers , zussen, en ouders. Het jongste kind is een baby van bijna een jaar oud. De familie heeft een heel groot plot, met veel hectare grond , waarop ze vele eetbare producten verbouwen zoals maïs, verschillende soorten bonen, watermeloenen, en zoete aardappelen.
Ze hebben ook heel veel vee. Een broer heeft melkkoeien, en zelf hebben ze geiten, kippen, eenden, cavia, en vele andere soorten koeien. Ze wonen in een stenen huis en vele gebouwen eromheen zijn ook van steen gebouwd.
De weg naar hun huis toe is wel vrij lastig. We vertrokken vanuit mazeras met de motorbike naar de matatu opstapplaats richting Mariakani. Dat is de plaats waar ze wonen. Met de matatu was het ongeveer 45 min rijden. We stapten uit in het centrum van Mariakani en gingen hier een aantal boodschappen doen. Dit hadden we met Beatrice afgesproken omdat het voor haar zelf vrij lastig is om deze boodschappen te doen. De winkels zijn voor haar te ver weg. Ze wilde wel heel graag koken voor ons.
We namen fanta en koekjes mee voor de kinderen en ugali, beef, spinazie, tomaten en koriander voor het avondeten. Ook namen we voor onszelf nog wat water mee om te drinken.
Vanuit het centrum konden we het huis alleen maar bereiken op een motorbike. Meteen stonden er 4 klaar om met ons te ons te onderhandelen. 2 hadden er pech want we reizen met 2 personen op een motorbike. Op de motorbike was het zeker nog 20 min rijden voor we bij het huis aan kwamen. De wegen zijn erg vlak en alles lijkt op elkaar waardoor we de 1e keer langer onderweg waren doordat we een stukje verkeerd waren gereden.
Toen we arriveerden kwamen al heel snel heel veel kinderen op ons af. Hier op dit plot hadden ze nog nooit een blanke gezien. Overal kwamen ze vandaan en liepen ze achter ons aan, ze praten ons na en moesten ze veel lachen.
We keken onze ogen uit naar alles wat er te zien was, alle dieren en de omvang van het plot deden ons verbijsteren.
Het was mooi om mijn eenden weer terug te zien en ze hadden vele kleintjes gekregen.
Het was erg warm en buiten was weinig schaduw, we besloten om binnen te gaan zitten.
De dames verdwijnen vaak vrijwel onmiddellijk in de keuken en eten na het bereiden ook altijd daar. Alle kinderen bleven bij ons zitten en voelden zich al vrij snel vrij genoeg om op onze schoot te kruipen.
De man van Beatrice heeft bij hetzelfde bedrijf gewerkt als josphat, helaas heeft hij al een aantal maanden niet betaald gekregen waardoor hij nu voor zichzelf probeert te beginnen als revisie monteur.
Vandaag was hij net terug uit mombasa waar hij een aantal uurtjes gewerkt had.
Na verloop van tijd gingen we wat ski bo spelen en Justin deed ook mee. We legden hem het spel uit en hij vond het heel leuk. Heel veel kinderen propte zich om ons heen om te kijken.
We kregen gebakken maiskolven om op te peuzelen. Lange tijd later was het eten klaar en zat iedereen rustig te eten.
De jongste baby moest heel veel huilen en had koorts, er kwam een tandje door. Pijnstillers hadden ze niet en we besloten om een klein stukje paracetamol heel fijn te maken en te geven. Het was erg bitter maar het hielp en hij viel erg snel in slaap. Ze vroegen of we er meer hadden en de 2 die we bij ons hadden lieten we achter.
Na het eten kregen we nog een rondleiding over het land en Justin liet ons zien dat door de droogte heel veel voedsel verloren was gegaan. Een groot verlies. Ze hebben regen nodig, ook hier veranderd het klimaat.
Ze proberen op het land ook een grote put te bouwen waarin ze het regenwater kunnen opvangen, om zo een watervoorraad op te bouwen voor de dieren.
Ze hebben genoeg ideeën en een aantal middelen, zeker omdat ze dit met de hele familie doen.
Rond 17 uur namen we een motorbike terug , die hadden telefonisch besteld.
De matatu stond al klaar en we zochten een goede zitplaats. Marcel weer voorin, Joris helemaal achterin en aisha en ik vlak voor Joris, zo hadden we de minste last van de wisseling van de mensen.
Ook hier werden weer teveel mensen in de matatu gepropt, waardoor de deur zelfs op een gegeven moment niet meer dicht ging. Ook propte er zich nog een persoon tussen mij en een andere persoon waar eigenlijk geen zitplaats is. Hij had pech want toen hij eindelijk zat moest hij weer opstaan omdat wij eruit moesten. De matatu bestuurder en degene die de mensen erin plaatst waren behoorlijk onder invloed van de verdovende bladeren waarop ze kauwen.
Terug op de motorbike gingen we terug naar ons huisje in Mazeras. Het werd al vrij snel donker dus nu ik nog iets kon zien nam ik snel een douche. Hierna gingen we nog buiten zitten met een kopje thee en ik liet oma alle foto's van de dag zin, Joris zorgde via de laptop dat we een muziekje erbij hadden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
