24 Jan

24 Jan

En zo veranderen we gewoon even onze plannen.

We blijven een nachtje langer in Mazeras. Aan de overkant is een jonge vrouw ( moeder ) overleden gisterenochtend heel vroeg. Ze was al een paar maanden ziek en uiteindelijk naar het ziekenhuis gebracht. Hier is ze 2 nachten later overleden. Ons gezin was geschokt en Joris is er meteen heen gegaan. Het lichaam kwamvandaag uit het ziekenhuis de uitvaart is om 15 uur.

Gisteren heeft Joris geholpen het land klaar te maken om een graf te kunnen graven. Blaren op zijn handen. Samuel kwam een schop halen. Meehelpen graven. Joris gaf veel aandacht aan het gezin , maar vergat ons ook niet.Hijging na onze lunch weer meehelpen graven. 1.5 meter diep. Vele mensen kwamen. Mama bracht een kan thee naar ze. Iedereen bij elkaar , we hoorde ze hier huilen , zingen , verdriet , schreeuwen en daarna gebeden.

Wij gingen op tijd slapen en Joris ging weer langs de buren en bleef de late uurtjes hun bij staan. Simon sprak ik vanmorgen en is zelfs de gehele nacht gebleven. Dat doen ze hier , tot aan de begrafenis wordt het lichaam niet alleen gelaten.Janet gaat vandaag niet naar school en zelfs Peter en Manuel komen uit Marikani deze kant op voor de begrafenis.

Ik nam buiten bij Janet een besluit en zei " we gaan vandaag niet terug naar Ukunda , we kunnen beter morgenochtend vertrekken. Joris kan dan ook naar de buriel ( begrafenis ). Als we na de begrafenis vertrekken hebbenwe haast ivm de donkerte, laten we nog een nachtje slapen en morgen ochtend gaan.

Dit voelt goed luisteren naar je innerlijke stem en doen wat goed voelt.

Het water is nog steeds op en toch komt er bij onze douchekop een zwak straaltje uit. Genoeg om een beetje nat te worden. Uitzetten , inzepen en afspoelen. Het water is niet te mengen. Het is heerlijk fris en het doet ons erg goed dat we even kunnen afspoelen

We hebben hier in het huis ook een flinke voorraad Jerry cans gevuld met water. We weten ons voortaan te behelpen met wat we voor handen hebben. Er is geen koelkast aanwezig en de left over worden de volgende dag als ontbijt gegeten. Geen klagen dat ze iedere dag Ugali eten. Het is gewoon zo.

Vanmorgen een fijn , maar ook gevoelig gesprek gehad met Janetover het leven. Haar scheiding en geld vragen aan haar man om de school voor hun dochter te betalen. Ze krijgt het alleen als ze terugkomt. Wat een dreiging. Wat is ze gelukkig hier met iedereen die langskomt en het peaceful samenzijn. Onze gesprekken doen ons beide goed. En ze laat zich niet dwingen in een andere positie

Iedereen is bijna de gehele dag bij de uitvaart aanwezig geweest. Ze wisselden elkaar af. We speelde hier skip-bo en luisterde muziek. Marcel hielp'Manuel met het lassen van een fietsstuur. Ook was Manuel weer hard aan het werk met zijn kraaltjes.

In de avond maakte Janet chapati en we zaten allemaal gezamenlijk buiten op het muurtje voor het huis. Een gemoedelijk samenzijn met muziek, lachen,praten , beetje gek doen.

Een weemoed van gemis overvalt ons als we alle jongens samen zien eten. Vicky, Janet en mama eten in de keuken.

We nemen alvast afscheid van Janet en Vicky. De rest zien we morgenochtend nog. Een gemis.. but life goes on ieder in zijn eigen wereld op zijn eigen manier.

Het is goed dat dit gevoel er is .. wil alleen maar zeggen dat het weer heel fijn was om hier te zijn.