reisverslag 1e deel

Woensdag 10 oktober
de vertrek dag

Spannend was het op dinsdag avond al , onder werktijd overdag al smsjes van Gemma gehad over het online inchecken en hiermee begon bij ons ook de spanning te stijgen. Inchecken was gelukt . hierna thuis alle spullen beneden gezet, tassen dicht geritst , koffers afgesloten, er kon niets meer bij alles was aan het gewicht.
Op tijd ons bedje in want om 6 uur kwam de taxi. Gemma kon door een omleiding ons huis niet meer vinden dus Marcel was nog even op pad gegaan.
Aangekomen op Schiphol dachten we dat we iedereen nog moesten zoeken , maar het bekende gezicht van Cees was al snel gevonden en met ons was de groep compleet. Onze kinderen werden aan iedereen voorgesteld en de grote reis kon beginnen.
Eerst maar eens van al die bagage af want iedereen had 2 stuks koffers bij en met 14 personen is dat een heleboel. Fijn dat iedereen zo attent was om op elkaar te letten en elkaar te helpen met de afgifte. We hadden wat tijd over voor een kopje koffie en om elkaar verder te leren kennen.

We vlogen eerst van Amsterdam naar Nairobi 7.5 uur hierna een overstap op een binnenlandse vlucht naar Mombasa en dan nog 1.5 uur met een taxi naar het hotel. De geschatte aankomst was 01.00 uur. Een lange dag dus maar met veel indrukken. In Nairobie moesten we helaas heel erg lang wachten bij de douane, papieren invullen, vingerafdrukken en iris scannen achterlaten en op het nippertje haalde we de binnenlandse vlucht. De bagage moesten we zelf overhevelen. De bagageband was al gestopt maar ons werd verzekerd dat de koffers nog met het vliegtuig mee zouden gaan naar Mombasa .

In Mombasa stonden 3 busjes op ons te wachten en vele koffers werden weer op het dak gebonden. We moesten 1.5 uur rijden en ook nog met een pontje over. Bij aankomst in het hotel moesten we weer heel veel papieren invullen , sleutels in ontvangst nemen en de grote hoeveelheid spullen moest naar onze kamers. We begonnen maar meteen met de bewaking die ons had geholpen een mooie led zaklamp mee te geven als bedankje. Ondertussen was het gaan regenen en was het 01.00 uur s’nachts . Gauw even de spulletjes snel geordend en toen maar gaan slapen. De volgende dag zouden we namelijk al gaan beginnen met werken.


Donderdag 11 Oktober

Het regent en het is 8 uur in de ochtend. Het komt er met bakken uit. Ik hoop niet dat het regen seizoen al is begonnen. De groep van vorig jaar had ook heel erg veel last van regen gehad en kon hierdoor niet naar de school waar ze eigenlijk zouden werken.
Na een heerlijk ontbijt vertrokken we naar de school. Onze kinderen zouden vandaag een weeshuis gaan bezoeken en op zaterdag bij ons gaan starten om te helpen. Vandaag zou een zeer chaotische dag zijn. Er ging ook iemand van de vorige groep met ons mee om ons te helpen alles te ordenen. De halve school was al behandeld door de vorige groep en wij zouden de school helemaal afbehandelen.

De dag begon inderdaad zeer chaotisch. Marcel was heel erg druk aan het werk en stond heel veel alleen te rommelen om alles aan te sluiten. Inmiddels was het heel erg hard gaan regenen.
De compressor en de agregator stonden in de stromende regen. Er was een tafel boven gezet om ze een beetje droog te houden. Voor de centrale afzuiger was daar geen plaats en deze moest dus toch in de regen in een dikke plas geplaatst worden.

Er waren heel veel nieuwelingen in ons team die nog niet zo goed wisten hoe en wat ze allemaal moesten doen. Iedereen was heel goed bezig en na 2 uur rommelen waren we allemaal gesetteld en hadden we allemaal ons werkplekje ingedeeld. Het lokaal waarin we nu werken is bijna de helft kleiner als waar we 2 jaar geleden in moesten werken.
Teams werden onderling gevormd en ik kreeg mijn taak bij de kaakchirurg, een uitdaagde vacature in Kenia. Ik zou dus met heel veel extracties te maken krijgen.

Toen we aankwamen met de taxi bij de school stonden er al heel veel kinderen op ons te wachten. Heel veel mooie gezichtjes, ook de lokale bevolking zat al geduldig te wachten. Een vlag van DDC hing aan ons werklokaal. Heel even kwamen er weer mooie emoties naar boven en ik stond samen met Gemma dit alles te bewonderen , samen tegen elkaar hangend prezen we ons gelukkig dat we dit weer mee mochten maken. We besloten om er weer een hele mooie reis van te maken.
Er werd een partytent opgezet voor de lokale bevolking zodat ze tijdens het wachten droog konden staan, ook buiten het lokaal was een klein afdakje waardoor de gehele muur bedekt was met mensen.
Iedereen moest even de samenwerking met elkaar zien te vinden, zo ook Herman en ik ,even aftasten.

Herman vind het fijn om flink door te werken. Hij is een gepensioneerde kaakchirurg van 72 jaar oud, maar nog steeds een karige man en een harde werker.
Bij extracties betekent dit , tand eruit, gaasje erop, en de volgende. Cees werd er dan geroepen. volgende.. Cees is de office manager en mijn vakantie papa van 2 jaar geleden. Ook ces is 72 jaar oud. Een zeer vriendelijke man en ook een harde werker

De manier waarop Herman werkte vond ik wel erg lastig, veel werkdruk, ik kon geen persoonlijke aandacht en nazorg aan de patiënt geven door de snelheid waarop Herman wilde werken. Ook wilde ik na de behandeling alles netjes schoonmaken en we moesten ook nog formulieren invullen voor de patiënt. Dit alles wordt dan zeer lastig als de volgende al aan de behandelstoel staat te wachten. Ik nam me voor om in de avond bij de meeting hier samen met Herman even over te spreken.
Herman is verder wel heel erg aardig. Hij ziet dat ik ook een harde werkster ben en hij zorgt ervoor dat ik op tijd een pauze neem en dwingt me er soms toe. In de pauze die we samen hebben praten we veel en we leren elkaar goed kennen.

De toilet is op deze school heel erg schoon, nog steeds is er wel alleen een gat in de grond, maar de toilet is binnen in een lokaal, geen last van vliegen, en een kan water staat erbij om door te spoelen, geen stinkende vieze geur.
Toen ik weer terug liep naar ons werklokaal kwam er twee meisjes op me afgelopen, ik kreeg een dikke knuffel zo lief en een glimlach zo lief…
We hebben vandaag doorgewerkt tot 16.30 , om 19 uur hebben we een meeting bij het hotel om de dag door te spreken. Tijdens de meeting gaf Herman aan dat hij de werkdruk erg hoog vind om te werken. Ik schoot in de lach en vertelde hem dat hij een klein beetje zelf de werkdruk veroorzaakt door iedere keer Cees.. volgende.. te roepen. Hij moest hier erg om lachen en morgen gaan we dat beter verdelen.

De kinderen hebben we in de avond ook weer gezien en ze hebben een hele fijne dag gehad, Ze hebben heel veel mooie foto’s gemaakt en er is zelf een super mooie foto van Roy met een klein Afrikaans kindje in zijn armen die er versteld van stond dat Roy zijn haren zo hard waren. Op die foto is een mooie emotie te zien. Het weeshuis is heel erg arm en toch werd ze gevraagd of ze wilde blijven lunchen . Alle weeskinderen gingen voor onze kinderen een mooi lied zingen. Kim vertelde “daar stonden we dan 4 losers bijna te huilen om dat mooie zingen voor ons “ zo stoer maar zo ….Kim vertelde ook een verhaal van een kindje dat in zijn broek had geplast en hier in moest blijven lopen omdat er geen ander kleding meer is. We hebben ons voorgenomen om naar dit weeshuis terug te gaan om hier nog wat kleding en speelgoed af te geven. Hieronder een kort verslagje van Kim over hun 1e weeshuis bezoek

We gingen naar New Diani Children Support Centre.
We werden vriendelijk ontvangen en moesten voor de klas zitten. De docenten stelde zich één voor één voor en vervolgens stonden alle kinderen op, kwamen voor ons staan en zongen een aantal liedjes.

De eerste tranen kwamen naar boven. Wat was dat mooi! Daarna stelde wij ons voor en deelde we de pennen en ballonnen uit. En een lol dat ze hadden! Wij kregen even een rondleiding over het terrein. Er waren 3 klaslokalen, er waren ook 3 verschillende groepen. Kinderen die geen ouders meer hebben, kinderen die nog maar 1 ouder hebben en kinderen die echt heel arm zijn.

Er was ook een ‘keuken’. Daar zat een vrouw op een lege ton met een grote pan op het vuur. Ook liet hij ons hun kantoortje zien. Dit stond volgepropt met een aantal spullen oa. een aantal boeken, eten etc. Daarna gingen we naar buiten, voor de kinderen was het tijd voor een break.
Ze hadden buiten een wipwap , 2 schommels, klimdingetje en een autoband. Maar wat een lol dat ze hadden! Niemand stond stil, als ze niks te doen hadden gingen ze dansen met elkaar.

We hebben ons goed vermaakt met deze kindjes. De ene pakte je benen vast en de ander vond je haar interessant. 2 jongetjes gingen voor me staan zodat de andere niet bij me mochten komen. Het was zo lief! De ‘bel’ ging, ze moesten allemaal hun handen wassen en aan de tafel zitten. Er stonden 2 grotere tafels met bankjes waar ze op elkaar gepropt zaten. Ze moesten met z’n alle bidden, in een rij gaan staan en wachten op het eten.


Vrijdag 12 oktober

Vanmorgen liep de wekker niet af om 6 uur wat wel de bedoeling zou moeten zijn. Ik hoorde wat mensen op de gang en twijfelde over de tijd. Na nogmaals op de klok te hebben gekeken was het echt half 7 in de ochtend, verslapen dus. Vlug eruit en naar het ontbijt van 6.45. We kwamen Tjeerd een tandarts die 2 jaar geleden bij ons in de groep zat tegen . Hij zat nu in de groep voor ons. Even gezellig bij geklets.

Gauw ontbijten, tandenpoetsen, spullen pakken en om 7.30 vertrekken naar de school. Onderweg werd er nog even gestopt om een paar boodschappen te doen bij een stalletje zoals bananen en water. Marcel zat in de bus die meteen doorreed naar de school omdat hij de kliniek weer moet opstarten met alle apparatuur.

We hebben vandaag weer heerlijk gewerkt. Herman en ik hebben onze weg gevonden. We praten en lachen heel veel samen. Vandaag zagen we wel dat er een keer een indicatie die door een andere tandarts was gesteld niet correct was. We hadden een kies getrokken bij een patiënt, bleek er een klein gaatje in te zitten die nog te vullen was geweest, helaas. Wij baalde allebei. Een les voor de volgende keer, wij gaan nu alle indicaties die niet door ons gesteld zijn , maar wel door ons worden uitgevoerd dubbel controleren.

Bij de lokale bevolking ( locals ) mogen we in principe alleen tanden en kiezen trekken. Herman en ik zijn schappelijk samen met Frederique een vrouwelijke tandarts uit wassenaar hebben we afgesproken dat we best een paar locals mogen door sturen voor kleine vullingen, het zou zo jammer zijn dat we tanden en kiezen gaan trekken die nog te behouden zouden zijn. Ook Jolanda en Gemma onze mondhygiënistenes hebben van onze locas een paar tandsteen behandelingen uitgevoerd, deze gebitten waren zo mooi dat we ze dat wel gunden een nog stralendere lach, dolgelukkig zijn ze als ze een fijne behandeling hebben gehad.

Vandaag is er ook een prikaccident geweest . Maggie de vrouw van Cees doet samen met een andere tandarts de intake en de verdoving. Bij het wegdraaien van de patiënt heeft Maggie zich geprikt aan een gebruikte naald. Het protocol is dan meteen met de patiënt naar het ziekenhuis waar deze word getest op een besmettelijke ziekte. Dit word de patiënt niet verteld. De uitslag wordt meteen gegeven. De uitslag was gelukkig goed en Maggie kon met een gerust hart weer verder werken, maar ze was wel zeer geschrokken. Herman en ik miste hun al omdat we direct naast hun werken, en we vonden dat z3e wel erg lang pauze aan het houden waren.

Herman en ik hadden vandaag ook iets zeer bijzonders. We hadden een heel klein meisje vandaag in de stoel van 5 maanden die een steentje in haar neus had gestopt. Het was heel bijzonder. Ik kon geen steentje zien. Herman pakte een instrumentarium en ging in het neusgat langs het steentje af en peuterde het zo naar buiten. Zo bijzonder, er kwam een best wel grote steen uit een heel klein neusgat. De mama en ik waren zeer verbaasd dat Herman dit voor elkaar heeft gekregen de dankbaarheid was geweldig groot ze wilde Herman bijna knuffelen.