super trotse me............

oooh wat ben ik super trots, af en toe heb ik wel eens een dipje als het niet zo gaat me de sponsoring, maar ik probeer dan toch om door te gaan en alle kleine beetjes waarderen we zo.

Ook onze Joris voelt de dipjes die ik heb gehad aan en wilde even stoppen met bouwen. Ik kon zijn gedachten over ons wel begrijpen, Joris vind dat we zoveel energie en kosten in alles maken, onlangs hadden we namelijk al de school betaald van Peter en Emanuel.

Toch vonden Marcel en ik het belangrijk om in deze fase van de bouw door te gaan, oma krijgt het steeds zwaarder en kan niet zoveel meer. Samuel is nu thuis om met alles te helpen en oma slaapt heel veel, oma is nu inmiddels 85 en ik hoop dat ze de verhuizing naar het nieuwe huisje mee kan maken, ook hoop ik oma nog te zien aan het einde van dit jaar

We vertelde Joris om door te gaan met de bouw en hij heeft nu de ramen en deuren afgewerkt, ook de vloer is deze week gestort, en vandaag is Joris naar huis gegaan om vele foto's voor ons te maken.

Bij het zien van deze foto's ben ik weer zo gelukkig, in de ochtend zat ik weer op mijn fiets naar het werk te bedenken, als ik nog steeds lekker eten kan kopen in de winkel kan ik ook best wat missen voor ons gezin in Kenia, dankbaar dat we in ons gezin allemaal nog steeds onze baan hebben en flink wat uurtjes kunnen werken, en hierdoor een Keniaans gezin wat totaal geen zicht had op de toekomst van de grond kon plukken en de zon weer kon laten schijnen voor hun

Als je dan zulke mooie foto's krijgt van het huisje denk ik ja dat hebben we mooi samen gerealiseerd, want ja hun moeten zeker ook heel veel helpen om deze toekomst op te bouwen, financieel helpen we ze, maar het werk moeten ze zelf doen,

Joris heeft een rustige tijd gehad in het hotel, helaas na zijn 3 weken betaalde vakantie , moest hij helaas nog 2 weken extra opnemen onbetaald, omdat het in Kenia erg onrustig was en hierdoor de gasten wegbleven uit het hotel, gelukkig na deze weken is hij nu weer aan het werk ,

Afgelopen week heeft Joris malaria gekregen, hij ontdekte het gelukkig zelf heel erg snel en is naar het ziekenhuis gegaan, hier kreeg hij meteen medicatie toegediend en heel veel medicijnen mee naar huis, , de volgende dag moest hij terug komen voor een nieuwe injectie in zijn rug

Ik was hier erg door geschrokken en kende malaria eigenlijk als de ziekte waaraan je kunt overlijden, dat is natuurlijk nog steeds zo als je niet op tijd bent met je medicatie, maar gelukkig hadden we contact met Joris en Samuel en stelde ze ons gerust dat malaria in Kenia eigenlijk een gewone ziekte is

Het is fijn om in deze tijd te leven met het internet dat we goed contact met ons gezin kunnen onderhouden, Samuel die ons nu ook steeds vaker opzoekt en ons Swahili wil leren , en ons plezier geeft met zijn verhalen , en wij gelukkig worden om deze te lezen en te weten dat we hem gelukkig maken,

trots op mezelf, ons gezinnetje en op onze keniaanse familie ...... samen kunnen we het, samen doen we het.....