zondag 2 november

Veilig aangekomen bij het nieuwe huis, het regent verschrikelijk hard, Ton en ellie willen vertrekken maar helaas nu zitten ze vast, alles wordt erbij gehaald om de auto los te krijgen.

Wat is het leuk om ze te herkennen Samuel, Peter en Simon. Ze stonden al bij het nieuwe huis ons op te wachten. Ik herkende Samuel meteen ,super dat hij er was. Peter had ik niet verwacht die zou op school zijn, dat was een nog grotere verassing . Verder Simon was flink gegroeid maar ook herkenbaar.

Ik kan nu Joris wel begrijpen dat hij eigenlijk nog niet wilde dat we blijven slapen. Er is nog geen toilet, geen vloer,geen keuken.
Wat we wel hebben is een mooie omtrek met muren ,een indeling van de kamers en deuren en ramen.
Naar de toilet gaan we bij de buren dat is op de Afrikaans manier, beter iets dan niets en ik ben zeer dankbaar voor hun gastvrijheid.
Toen het even droog was zijn we binnendoor tussen de weilanden en glibberpaden gelopen naar het oude huisje en hebben we oma opgehaald.
Bij het oude huisje was het schrikken weer had de keuken vlam gevat en nu is er niets meer over van de keuken. Het oude huisje is echt zeer zeer slecht. Foto's volgen nog maar is nu er lastig om te plaatsen.
We hebben geen licht geen elcticiteit dat alles moet nog komen. We behelpen ons met kaarsen en lampen op zonne energie

Heel gezellig was het met iedereen kaartspelletjes te doen te spelen met de tennisballen,muziek luisteren op de telefoon , te helpen in de keuken. Zometeen eten we Ugali met kip en poten hahaha en op tijd slapen. Voor nu is het heel donker buiten en regent het nog steeds heel hard

Het voelt goed om er te zijn geaccepteerd, hoewel vele kinderen nog steeds om ons lachen en Joris bang is voor de volwassene onder de afrikanen die kwaad willen, hij zal niet slapen vanacht. Ik voel wat ik doe is goed en meer hulp is nodig gewoon om ze even op weg te helpen