30 dec

Onze reis naar Mazeras...

We hadden veel baggage iedere een eigen rugzak met spullen voor 5 dagen, een grote leger plunjebaal met kleding om uit te delen en een mooie rose rugzak gevuld met allemaal spelletjes voor Janet en Victoria. We voelden ons als backpackers toen we vertrokken.

Om half 11 vertrokken we te voet naar de grote weg om vanuit hier op zoek te gaan naar de matatu naar de ferry, of in ieder geval een tux tux die ons naar de matatu halte kon brengen. We vonden eerst de tuctuc en konden ons even verlossen van de baggage. Hierna zagen we de matatu en deze had nog plaats en we stapte over. De reis naar de ferry was ruim een uur. Het was fijn on te zitten. Na de matatu gingen we te voet verder naar de ferry, waar we als voetganger gratis mogen oversteken, en geen last hebben van alle verkeers drukte die mensen met autos wel hebben. Hierna namen we de tuctuc naar het centrum van mombasa om een paar kleine boodschappen te doen waarvan Joris dacht dat ze in mazeras niet hebben. We aten een klein beetje brood met wat te drinken om zo wat energie te krijgen voor de verder reis. We liepen 15 min met alle bagge door jet drukke mombasa centrum en vonden de matatu die ons naar Mazeras zou brengen.

Deze reis zou ook weer een uur duren, we betaalde een zitplaats voor de plunjebaal. Aangekomen in Mazeras namen we ieder afzonderlijk een motor bike dat was weer fantastisch 20 min rijden met de wind door je haren alle locals paseren die jambo en mzungu ( blanke) roepen. Het was heel mooi om het huis te herkennen. Samuel heeft goed werk gedaan nu hij weer thuis in mazeras woont en voor oma zorgt.

Samuel heeft een tijdelijk keuken buiten het huis gebouwd om in te koken. Het is een local hokje gebouwd van stokken en leem, ik vind dat heel mooi om te zien. De stokken worden zelf van de bomen gekapt bewerkt en passend gemaakt. De ruimte tussen de stokken is gevuld met de leem. We zijn nog kippen, 2 hanen, 2 henen en een aantal kleintjes. De kippen slapen binnen in het huis en ze lopen elke kamer in. ☺heb ik toch een huisdier...de eenden zijn naar Beatrice de oudste zus gegaan, ze waren te duur in voedsel.

Oma was super blij om ons te zien, alle jongens zijn thuis, de andere oma is ook gekomen om te blijven tot 1 januari. Nu heeft het gezin dan niet de ouders erbij maar wel de beide oma' s waar ze heel goed voor zorgen en ze heel dierbaar zijn.

We maakte een boodschappen lijstje voor de hoogst nodige dingen zoals, water, brood, ranja...Joris kocht voor ons een soda en de beide oma' s kregen we ook een . Ik dronk de mijne binnen op, buiten waren zoveel kinderen en ik vind het dan vervelend om zelf iets te drinken en de andere niets. We hebben we deze keer ook voor besloten om niets aan de kinderen uit te delen. Hiermee maken we ze alles maar gek en ze zullen alle dagen blijven vragen. Daar hebben we van geleerd afgelopen keer.

Samen met Joris gingen we de busch tocht maken met zelf iedere keer veranderende wandelpaden naar het oude huisje en Josphat. Het oude huisje is helemaal verdwenen. Zo jammer. Ik vind dat echt heel erg om alleen de grond met klei te zien. Samuel is gelukkig al wel bezig om een nieuw huisje te bouwen van het restmateriaal. Dat is nodig anders denken de locals dit word niet gebruikt en dan nemen ze het mee. Samuel heeft echt heel goed voor oma en het huisje gezorgd.

Hierna gingen we naar Josphat en hij en zijn gezin zaten buiten. Voor het eerst gingen we kinderen huilen omdat we blank zijn. De tweeling van Josphat van 9 maanden bleven ons maar aanstaren en jammeren. We aten mango van de boom die op Joris hun grond staat. En ook hebben ze kokosnoot bomen en er groeien rode peppers.

Josphat zit eigenlijk altijd in zijn rolstoel bij het huis. Hij kan niet weg doordat de weg veel te slecht is. Hierdoor krijgt hij heel veel pijn. Het plan is om een betere doorgane weg te maken van Josphat huis naar Joris nieuwe huis. Ook zijn ze aan het denken om te proberen Josphat zelfsupport te maken door eventueel kippen te houden, te fokken en dan te verkopen aan de shops. Hiervoor willen ze later in het nieuwe jaar een meeting organiseren om te kijken of er mensen willen helpen.

Nieuwjaarsdag zullen we doorbrengen bij Josphat en family een fijn samenzijn. We zullen zorg dragen dat we een simpele maaltijd zullen bereiden en wat te drinken. Het gaat om het samenzijn en samen iets doen. Met kerst heeft de family van Joris dit ook gedaan voor Josphat en dat was heel mooi. Ik waardeer dat heel erg en zo weet Joris vaak heel veel uit onze maandelijkse donatie te halen en daar ook weer andere mee te helpen. De jongens hebben in de tussentijd de bedden weer verwisseld. naar hun oude kamer, anders moesten Marcel en ik steeds door hun kamer naar de toilet of douche, nu hebben we iets meer privacy. Gelukkig vinden ze bedden verhuizen niet zo erg. Er werden een aantal lakens voor de openingen gehangen om zo zonlicht buiten te houden.

Mijn kleurplaten zijn een groot succes, samen met de potloden, zeker 10 kinderen waren vanmidag binnen aan het kleuren.
Marcel was bezig met Joris en Samuel on een gootsteen te maken, het materiaal hier in kenia is heel slecht, een jaar verder is de gootsteen al aan het roesten. Ook de aangesloten toilet spoelt niet goed door daar gaan ze vandaag naar kijken. In de avond hebben we Ugali met beef gegeten en rond 21 uur kwamen ze pas ons bed brengen. Beetje slechte levering van de shop maar goed nu kunnen we heerlijk slapen en Joris is dolgelukkig met alles wat hij voor ons comfort heeft proberen te maken.