8 jan 2016

Afgelopen woensdag avond waren Marcel en ik uitgenodigd om bij Joris en Aisha te eten. Het blijft iedere keer verwonderlijk om te zien hoe ze op een kleine plek zo kunnen koken. Er word een jerrycan geplaatst om op te zitten voor de jiko of de gasfles. Hier omheen staan een paar grote emmers, 1 gevuld met schoon water , een andere waarin dingen afgegoten kunnen worden, een maatbeker, en een wasteiltje voor de afwas. Ze koken vaak in 1 pan of ze verwisselen 2 pannen iedere keer op het vuur.

Wat kunnen wij een puinhoop maken van onze keuken, hier blijft alles ordelijk en netjes.

Ze scheppen eten op ons bord of we krijgen een grote hoeveelheid eten voor ons samen en uit dankbaarheid behoren we alles op te eten.
Gelukkig kennen ze me nu een beetje en weten ze dat ze me niet zoveel eten lieten geven. Met deze warmte drinken we veel meer als dat we eten.

We speelden nog een paar spelletjes ski- bo en rond 21 uur vertrokken Marcel en ik op de motorbike weer naar huis.

Gisteren overdag zijn we heel veel op en neer gereden met de tuc tuc. Eerst gingen we marcels slippers ophalen bij de plaatselijke schoenmaker. Marcel had een mooi paar teva slippers meegenomen waarvan helaas de zool los was gelaten naar een dagje zee. Mag niet mogelijk zijn, maar ja terug naar de winkel kunnen we hier niet. Voor 1,50 werden beide schoenen weer gelijmd en vastgestikt.

Hierna gingen we op zoek naar een mooie spiegel voor in de shop. Ik verwachte een winkel met een groot assortiment, maar het was een winkel met weinig keus. Wat ze hadden was gelukkig wel precies wat we zochten, en na 15 min wachten was onze spiegel gereed.

Het was grappig om te zien, samen met Joris en de grote spiegel in de tuc tuc. We hadden de spiegel zijde op ons gericht, er zat ook een klein meisje samen met ons in de tuc tuc. We moesten iedere keer lachen als we in de spiegel keken, ook het kleine meisje kregen we hierdoor aan het lachen.

We namen een late lunch/ early dinner en ik had weer een keer zin in frietjes. Joris bestelde en ik kreeg er ook heerlijke beef bij. De beef vind ik hier in kenia erg lekker en ook de manier waarop je deze dient te eten. Lekker peuzelen met je handen. Op deze wijze is het lastig om beef in Nederland te krijgen. Buiten staan overal watertap punten om je handen te wassen.

We kwam een blanke man binnengelopen die me hartelijk begroete en ik rook meteen een flinke alcohol kegel. Hij nodigde zichzelf uit om bij ons te komen zitten, ik was daar niet zo blij mee. Hij vroeg 20 cent aan ons, maar die weigerde ik hem te geven. Na vele vriendelijke vezoeken van mijn kant of hij ons alleen wilde laten stond hij uiteindelijk op. Buiten zag ik hem verder bedelen.

Als het goed is gaan we vandaag de shop afwerken en Joris zijn vergunning vandaag regelen