18 jan

Onze laatste dag in mazeras.
We stonden op een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen. Het verschil dat we de vorige dag hadden werd geaccepteerd , het is werken aan een vriendschap en elkaar accepteren dat de gewoontes soms anders zijn in beide culturen.

Joris ging vanmorgen eerst met Simon naar de hulporganisatie om definitief het besluit te nemen of Simon 2 jaar zou over doen op de lagere school of toch door kon naar het vervolg onderwijs. Zijn gevoel vertelde overdoen, maar Joris wilde graag bevestiging. Hij had al wel de boeken gekocht die Simon weer nodig zou hebben.

Ze vertrokken al rond 8 uur en kwamen rond 12 uur weer thuis. Marcel en ik namen die tijd voor een ontbijd en een douche. Hierna speelde we skip-no met Samuel.

We vertrokken om via de bush tocht josphat en family nogmaals te bezoeken. Tijdens de wandeling spraken we over het gesprek van de ochtend en Simon gaat inderdaad 2 jaar overdoen op de lagere school. Het zal 2 kaar zijn omdat ze in groep 7 gaan klaar maken voor de toets die ze in groep 8 maken. Simon zijn resultaten waren te laag om door te stromen. Door deze jaren extra te doen kan hij meer investeren in zichzelf. De school zal dezelfde blijven, alleen is ook deze school gedwongen verplaatst waardoor het ipv wordt min lopen nu ook voor Simon anderhalf uur lopen is geworden. Joris denkt er nog over om de 1e tijd vervoer heen te regelen voor Simon en dat hij dan lopend terug komt. Het is allemaal een beetje uitvinden wat praktisch is en wat hij kan betalen.

Josphat lag nog op bed toen we aankwamen, zijn vrouw wekte hem. Josphat probeert alles zelf te doen, zoals wassen, aankleden en zichzelf in de rolstoel plaatsen. We vermaakte ons met de kinderen en maakte een plaats om te zitten in de schaduw. Joris vermaakte zich door mango's uit de bomen te halen. Ze kunnen heel goed zien welke mango's er goed genoeg zijn om te eten en proberen dan met stukken zand of een rotte mango deze eruit te gooien. Het was mooi om te zien en hij had 5 goede mango's te pakken.

Josphat kwam naar buiten in zijn rolstoel en over het mulle en niet vlakke termijn manoeuvreerde hij zijn rolstoel richting ons. Het is mooi hoe sceptisch Joris kam zijn en met zelfspot ze grapjes maken. Josphat moest namelijk een kleine omweg maken om een goede begaanbare weg te vinden en Joris riep tegen Josphat, ga je vandaag niet de korte weg nemen. Marcel plaatste Josphat in een goede postitie bij ons.
Het rijden met de rolstoel en alle hobbels zijn zeer pijnlijk voor Josphat.

We kregen een kan water met een beker erin en een mesje. Joris ging op zijn gemak de mango's schoonmaken en we peuzelde deze gezellig op.
Joris vroeg of we graag weer kokosnoot wilde drinken en eten. Ons antwoord was tuurlijk en we dachten dat Joris deze zelf uit de boom zou halen. Hahah niet dus hij riep zijn naamgenoot en zede was veel handiger. Joris vertelde je hebt lange armen nodig om jezelf rondom de boom vast te houden. Het was ook weer mooi om te zien hoe handig ze zijn en letterlijk als aapjes in de boom klimmen. Er kwamen wel een stuk of 7 kokosnoten naar beneden gevallen. Joris legde ons het verschil uit. Als je schud en je hoort vloeistof bewegen dan is deze kokosnoot voor koken, want deze is dan te droog. Een andere kokosnoot waarbij je niets hoort is om te eten en te drinken want deze is helemaal gevuld met kokosmelk.

Joris kreeg een kapmes en begon heel handig de kokosnoot van de buitenste laag te ontdoen. Alleen een helft, hierna kapt hij er een klein kapje vanaf waaruit je kunt drinken. Er zit behoorlijk wat in, we schatte het op zeker 300 cc. Hierna maakte Joris met een lepel alle zachte kokos los die je dan nog op kunt eten. Het is een hele maaltijd en ons buikje was hierna goed gevuld. Zelf josphat at er ook één. We hadden veel te praten, over het Kenia leger waar een aantal dagen geleden 70 mensen omkwamen in de basis in Somalië. Over hoe er les word gegeven op scholen en hoe het werkt met kleuterschool, lagere school, vervolg onderwijs en dan een beroep of universiteit. Veel dingen kwamen wel op hetzelfde neer als on Nederland, er zijn niet zoveel grote verschillen. Helaas moesten we na een paar uurtjes weer afscheid nemen. Het was heel fijn om uiteindelijk Josphat ontmoet te hebben en te weten wie we zo geholpen hadden.

Terug bij het huisje was Janet ook nog even gekomen met Victoria. Een verassing, ze had nog een aantal mango's voor ons gekocht om mee terug naar Ukunda te nemen. We aten samen nog Ugali met een saus van aardappelen, tomaten en een stukje stevige vis erin. Hierna hadden we nog even tijd om te relaxen en toen kwam toch echt weer het moment om te gaan. We namen afscheid van iedereen en vertrokken op de motorbike. Janet reisde met ons nog een flink stuk mee met de matatu.

Deze keer hadden we flink wat file en duurde de reis 3 uur. De matatu probeerde flink wat verkeer te passeren wat soms echt onmogelijk was en we hierdoor bijna een ongeluk hadden.
Bij de ferry was het ook weer erg druk en toen we door mochten lopen begon iedereen te duwen waardoor er zelfs bijna mensen vielen. Joris had dit al voorzien en hielp me overeind te blijven. Het was al donker toen we de overkant bereikten. We vonden onze matatu weer en hadden een fijne zitplaats. Na een uurtje rijden waren we in Ukunda waar we een motorbike namen terug naar het huisje. Het was inmiddels al half 9 geworden. Onze spulletjes weer uitgepakt, kopje thee gemaakt en hierna was het bijna bedtijd. Nu nog 3 daagjes een beetje relaxen in Ukunda waarna we vrijdag om 5 uur in de ochtend weer terug vliegen naar huis.