13 dec 2021

13 dec onze laatste dag in Mazeras

Vandaag alweer onze laatste dag in Mazeras. Helaas heeft de regen en doordat we op vrijdag zo laat vertrokken onze reis een beetje korter gemaakt. Maar levend op de herineringen en de wijze woorden die onze goede vriend Hasan ons geleerd heeft ( it is not a goodby , but see you later ) weten we dat we close contact zullen houden en plannen zullen maken voor een weerzien. Ook al kunnen we niet in de toekomst kijken en zal de toekomst deze plannen misschien veranderen. We weten allemaal dat het fijn is om naar iets uit te kijken

Wat zijn we gastvrij ontvangen door iedereen in Mazeras. We zijn dankbaar dat we de foto's met oma hebben kunnen maken , want daarna hebben we haar niet meer uit bed gezien. Ze heeft op deze laatste dag nog wel visite ontvangen. Dagelijks komen er mensen even kijken hoe het met oma is.

Mazeras is een klein dorpje, een village en iedereen kent elkaar wel een beetje. Het zorgzaam zijn voor elkaar siert dit dorp. Ik weet dat Joris vaak naar begrafenissen gaat van mensen uit het dorp. Vaak is het dan een buurman van, of ken je dat huis daar.
Joris vertegenwoordigd dan het gezin door aanwezig te zijn.

We kregen weer een geweldig ontbijt en ik was de afgelopen dagen samen met Simon door alle foto's van de voorgaande jaren aan het gaan. Samen met Simon maakte ik een map en zou deze uiteindelijk op zijn telefoon zetten. Het is niet mogelijk om voor hun de herineringen op een andere manier te bewaren. Hij koos zelf de foto's uit voor iedereen van het gezin en zou deze doorsturen. Wat vond hij het geweldig om de groei en ontwikkeling te zien. Hoe jong ze waren in 2013 met de start van onze hulp. En wat we ondernomen hebben met ze. Wat mooi om op terug te kijken. Dit was voor Simon een groot geschenk.
Ook zal ik later zijn muziekvideo' delen want dat heb ik beloofd.

Buiten kwam ik Emanuel tegen en vroeg hem hoe hij geslapen had. '(Dat is vaak het 1e wat ze vragen in de ochtend ' how was your night ' ) . Nu die van Emanuel niet zo goed. Die heeft in de vroege ochtend de auto sleutels aan Joris gevraagd en is in de auto gaan slapen. Emanuel sliep samen met Simon in een eenpersoons bed en in het muskieten net zaten gaten. Emanuel werd helemaal lek gestoken. Dit alles , die ongeregeldheden , het weer , de muskieten, het wachten op vervoer. That's life, that's kenia. Hier passen ze zich aan en go with the flow.

Alles in het huis werd weer afgebroken wat opgebouwd was. Alles uit onze slaapkamer verdween weer terug in hoe het gekomen was. Gordijnen werden overal verwijderd en het muskietennet werd afgebroken. Lakens opgevouwen en alles werd weer meegenomen naar Ukunda. Zelfs het washandje van Marcel kreeg ik terug in Ukunda. Het bed van Joris uit de woonkamer was weer weg en alles werd grondig gepoetst. In Ukunda gaat Aisha alles wassen met de hand , zelfs de beddelakens. Ze vind het fijn om het huishouden te doen en voelt zich hierdoor zeer nuttig.

We lieten Joris eerst de auto op de weg rijden voordat we instapte. Hij heeft veel gereden met de auto om een gewenste parkeerplek te zoeken voor het huis. Hij stond op een gegeven moment zo vast in de modder geparkeerd dat Marcel hem eruit heeft geloodst. En na de heftige regenval was het maar goed dat hij de auto verplaatst had.

We reden nog een laatste keer langs Josphat zijn shop. Nu kon ik heel goed zien dat de ligging ervan zeer gunstig is. Het is langs de hoofdweg in Mazeras naar het centrum. Nancy was verse casavechips aan het bakken en we kochten een 5tal zakjes voor onderweg. Nog een aantal laatste foto's werden genomen, en woorden werden gezegd.

Wat was dit weer fijn om hier te zijn. Dit weer te mogen beleven samen met hun.
Dank je wel Mazeras voor de herinneringen en tot ziens!