donderdag 13 november

Onze laatste dag vandaag is er 1 met veel tranen en een dubbel gevoel. We weten dat er een moment komt om terug te gaan, terug om te werken, te sporten en het samenzijn met ons gezin, familie en vrienden.
En toch doet het ons ook veel verdriet om hier iedereen weer achter te laten, niet wetend wat we over een jaar weer aan zullen treffen.
Nieuwe vrienden hebben we gemaakt met Freddie en Monica die we vanmiddag iets extra s hebben gegeven. Onverwacht en zeer dankbaar, op ons stekje waar ze lunch hielden. Hier hebben we onze vriendschap gedeeld en onze tranen gedroogd. Mooie momenten hebben we met ze gehad, En zeker heel veel gelachen. Met tranen in zijn ogen nam Freddie afscheid van ons

Het is een rare lange dag van veel opruimen en inpakken. Nog even gezellig naar Joris lopen en een kopje thee drinken. De laatste spulletjes aan hem geven en ook hier is het raar om elkaar weer los te laten. Voor joris waren het 3 mooie weken van veel bij elkaar zijn. Veel met elkaar ondernemen en samen in kenia leven alsof we dat al vaker gedaan hadden.
Thuis alles nog maar goed nalezen om alles weer even opnieuw te beleven en te verwerken.

In de avond nog een laatste keer uiteten bij de swahilipot. Joris was de hele dag al van slag, chaotische. Na het eten werdt hij heel verdrietig en Joris moest ontzettend huilen. Samen zijn we naar Ton zijn huis gegaan op de motorfiets maar het wordt niet gemakkelijker. Het was heel heftig om Joris zo achter te laten
Ik heb al heel veel tranen gelaten deze dag en weet nu dat we nog een paar uurtjes moeten wachten en dan naar het vliegveld, naar huis, nieuwe plannen maken en doorgaan waar we mee bezig zijn.....

Joris heeft morgen zijn 2e gesprek solicitatie gesprek in het hotel.
Het waren 3 mooie emotionele weken in het mooie kenia met onze vrienden en onze keniaanse familie,