14 jan

14 Jan

Vandaag zijn we wakker geworden met nog steeds geen stroom. Mijn telefoon heb ik opgeladen met de meegenomen powerbank van Marcel. Joris en Marcel zijn telefoon opgeladen en de powerbank aan de buren gegeven om te chargen.

Deze zitten op een andere stroomlijn en hebben wel elektriciteit.

Joris is het laatste huis van de andere lijn. Blijkbaar hebben ze met het omkappen van een baobab boom de lijn geraakt.

Vergeten te melden dat gisteren Josphat nog langs kwam in zijn rolstoel,geduwd door de jongste tweeling. De foto's had ik wel gepost.

Hij vertelde dat hij bezig isvoor de oudste zoon Mozes speciale schoolkosten aan te vragen. Doordat hij de handicap heeft kan hij sponsorship aanvragen. Het betekent wel dat overige schoolkosten zoals boeken , uniform ect wel zelf aangeschaft dient te worden.

Hij wilde me hierover informeren.

Vandaag gaat Nancy samen met Mozes reizen naar Kwale om de aanvraag te brengen en begin volgende week zal de aanvraag beoordeeld zijn. Scholen starten nl vanaf febr weer. Afgesproken zoals overlegd met Joris en mezelf , nog niets beloofd over de betaling van de andere kosten maar eerst de beoordeling af te wachten.

Vanmorgen kwam Emanuel. Hij is nu 24 jaar. De één na jongste van het gezin. We merken dat de jongens zich heel goed ontwikkeld hebben en willen investeren in zichzelf. Zo heeft Emanuel gezorgd dat hij een cursus kon volgen in Marikani, lassen en dakconstructie . De cursus is nu klaar en Emanuel is weer in Mazeras. Hier neemt hij vele klussen aan. Zo was hij de afgelopen dagen een shop aan het schilderen. Emanuel ( Manu ) heeft zichzelf ook aangeleerd om met hele kleine kraaltjes mooie dingen te maken. Zo maakt hij slippers, tassen , armbandjes , sleutelhangersen nog veel meer. Alles zelf geleerd en nu geeft hij ook iedere zaterdag cursus aan mensen die het ook willen leren.

De kippen die hier rond lopen,zijn ook van Manu. Wat houd ik van de kippen. Gewoon wat mooi leven om ons heen en vanmorgen mocht ik ze mee eten geven. Volgens mij 4 hanen en een aantal kippen met 2 kuikens.

Simon de benjamin. Nu 22 jaar.Eindelijk klaar met school. Liever bezig met liedjes schrijven,zingen , en motor rijden.

Motorbikes zie je hier heel veel. Ze bellen een motorbike voor transport van mensen die naar Mazeras town willen. De motorbike is een zeer gevraagd vervoersmiddel. Tuurlijk wilde ik even achterop. Ik vind de motorbike in Kenia heerlijk. Lekker uitwaaien. Zo geweldig om te zien dat ieder zijn eigen kwaliteiten aan het ontwikkelen zijn.

Vanmorgen met de jongens over gehad en dat maakt hun en ons ontzettend trots dat ze investeren in zichzelf. Openingen zien en zelf initiatief nemen om door te groeien. Soms lukt het niet maar dan toch weer een andere weg vinden om door te gaan

In de middag zijn we gaan wandelen naar de rivier in Mazeras. De rivier van Mazeras heet Mwache. Het is een flinke afdaling en als ik mijn hikeschoenen aan zou hebben zou ik dat heel goed zelf kunnen , maar op mijn sandalen heb ik iedere keer wel hulp nodig. Samen met Simon, Joris , Janet , Vicky en Marcel begonnen we aan de afdaling. De jongens zijn net berggeiten en kunnen de afdaling zelfs op hun blote voeten. Zoveel plezier onderweg,muziek op de bleutooth speaker , dansend en zorgzaam. Ik vind het altijd zo fijn om bij de rivier te zijn en deze grote afdaling te maken. Ook hiervan zullen later de video's volgen. De elektriciteit is nog steeds weg en internet is traag.

Bij de rivier gingen Simon en Joris proberen een vis te vangen. Gelukt Joris had er eentje. Zo heerlijk om daar te zitten en gewoon te genieten van de stilte , van elkaar en van de natuur. Koeien en geiten grazen om ons heen.

Marcel en vicky hebben zelfs een koe die een prikkelstruik in de staart had hangen daarvan ontdaan.

De weg naar boven was veel makkelijker en sneller, hoewel de weg naar het huis gewoon lachwekkend was. Er werd keniaans overleg gepleegd welke weg de snelste was. Ze kozen de weg dwars door het maisveld. Ik snap soms echt niet als ze afbuigen hoe ze weten dat daar een weg loopt. We volgen gewoon achter elkaar,stap voor stap. Marcel mijmerend of dit nu echt de kortste weg zal zijn. Voor mij was dit gewoon de gezelligste leukste route dwars door de natuur vertrouwen hebbend op deze geweldige locals.

In de avond zijn we bij Josphat gaan eten. Kip met rijst en stew ( beetje saus ) Het samenzijn was heel erg fijn. Ik had 10 euro overgemaakt zodat ze eten konden kopen. Het gaat soms echt over kleine bedragen. Hun welkom ons uit te nodigen en voor ons te koken betekent veel voor ze. Ons te bedanken met hun gastvrijheid.

De koffers zijn al een stukje leger. Een halve inhoud hadden we al vrij snel aan Janet gegeven , die gaat het hier in het huis verdelen en ook een lege koffer blijft hier voor Janet staan. Een andere inhoud hebben we vanavond aan Josphat gegeven die gaat het binnen zijn gezin verdelen.