maandag- dinsdag -woensdag

Maandag 15 oktober

Vandaag begon de dag erg hectisch.
Nadat we weer hadden genoten van een heerlijk ontbijt gingen we weer vroeg op pad om te werken op de school. De ene bus ging weer boodschappen doen en de andere opbouwen.

Onderweg hoorde we dat er een opstootje was geweest in Momasa, de schoolleiding had ons gebeld , waar het precies gebeurd was wisten we niet. We moesten stoppen en wachten de andere bus op.

Inmiddels waren ook onze kinderen vertrokken samen met John en het lukte niet meer om deze op het hotel te bereiken, dan maar samen met Fréderique aan de straat gaan staan om de taxi tegen te houden. Roy zag ons en zwaaide nog vriendelijk, waarop wij zeer uitdrukkelijk gebaarden dat zij moesten stoppen, Gelukkig het was duidelijk.

Het bleek , het opstootje was op weg naar onze school en het was een politiek gebeuren er waren ook 2 doden gevallen. Het was beter om een veilig moment af te wachten om verder te gaan. Er werd besloten om eerst langs de DDC kliniek te gaan om deze te bezichtigen wat eigenlijk aan het einde van de dag gepland stond. Jonh vond het niet erg om dit alles ook mee te doen. Hij zou ook geen extra taxigeld berekenen, zo lief.

Het was erg mooi om de kliniek te zien, er zaten zelfs al locals te wachten. Veronique stond ons goed te woord, zij is in dienst van DDC en verdient 280 euro per maand, een behoorlijk mooi salaris voor een Keniaanse vrouw. Ze werkt al een paar jaar voor DDC, alles werd bekeken, op de deur hangt een affiche met de prijzen,

Na dit bezoek werd de weg weer veilig gegeven n konden we onze weg vervolgen naar de school.
Eerst zijn we 30 min bezig om alles weer op te starten, Frederique helpt Marcel samen met Debbie .

De meiden zouden starten samen met Gemma met de poetsinstructies in de klassen en daarna aan de stoel helpen, sus zou alles op film en video vastleggen. Roy zou bij Herman en mij assisteren , zijn hulp hadden we erg hard nodig. Roy stuurde me zelfs een keer weg om even wat te eten, en hij zou mijn taak overnemen, stoere jongen om hier tegen te kunnen. Het klikte erg goed tussen Roy en Herman.

Kim heeft ook nog even bij Frederique aan de stoel geassisteerd zodat Debbie even pauze kon houden.
Ze hebben ook nog heel veel voetballen opgepompt en tandenborstels uitgepakt

Het was weer een dagje hard werken, maar het was het waard, terug in het hotel hadden we nog een uurtje over tot de meeting en ik nam even een duikje in het zwembad dat hadden we nog niet gedaan sinds onze aankomst. De kids waren bezig met waterpolo met het Colobus team Ernestio had inmiddels een Nederlands naam gekregen Joris dat vond hij erg leuk. Hij had ook armbandjes zitten knopen om deze aan de kinderen te geven.

De dagen gaan snel voorbij, lange dagen met vroeg op staan, hard werken, weinig pauze, even ontspannen in het hotel, hierna de meeting , avondeten en op tijd weer slapen om de volgende dag weer verder te gaan , maar het is het allemaal weer waard.


Dinsdag 16 0ctober

Vandaag was een lange , zware en emotionele werkdag. We hebben nog 160 kinderen te gaan en alle locals die aan komen lopen, hierna is de hele school behandeld.

Vandaag hebben we alle jongere groepen en dat betekent heel veel angstige kinderen die heel veel huilen en schreeuwen. Het was heel heftig.

Heel veel blijvende kiezen zijn bij de kinderen getrokken , omdat deze heel erg slecht waren. Dat was wel heel erg zielig. Het is heel erg jammer om op zo’n jonge leeftijd al je kiezen te verliezen en met gaten in je mond te zitten waar eigenlijk een paar mooie tanden zouden moeten staan.

Ook vandaag hebben onze kinderen weer heel veel geholpen. Wendy en Kim hebben Gemma en Jolanda geholpen bij de poetsinstructies en bij het assisteren aan de stoel met het verwijderen van tandsteen. Kim heeft ook weer geassisteerd bij Frederique en Debbie. Dat is heel erg fijn.

Roy en Suus hebben elkaar afgewisseld met het assisteren bij mij en Herman. Ook deze hulp is heel erg hard nodig bij het geruststellen van de patiënt, dit keer zeker omdat de patiënten allemaal erg jong waren en niet wisten wat er ging gebeuren.

Roy bleef vandaag de hele dag helpen en de rest van de club ging een uurtje eerder met taxi John weer terug naar het hotel.

Vandaag was het werken met een aantal patiënten heel erg heftig. Zoveel schrik, zoveel schreeuwen en worstelen dat ik ze vaak met tranen in mijn ogen heb vast gehouden en gerust zat te stellen.
De kinderen zijn vandaag goed vermaakt met alle ballonnen die wij mee hadden gebracht.

Ook kwamen er heel veel mooie locals voorbij met wel een goed gebit dat doet je goed en als beloning mochten ze naar de mondhygiëniste om schoon te laten maken, vaak vroegen ze daar zelf om, “can i have cleaning “was dan de vraag.

Vandaag was er ook een patientje met een ontsteking in de kaak die er aan de buitenkant in het gezicht naar buiten kwam, dat is zeer uniek. Er werden dan ook meteen foto’s van gemaakt. De tand werd getrokken en heel veel ontsteking weefsel kwam eruit, ook was er heel veel bot verloren, maar de wond aan de buitenkant zou nu heel erg snel genezen.

We kregen vandaag ook bezoek van het Segbroeck college uit Nederland. De kinderen komen ieder jaar naar Kenia en waren gisteren gearriveerd. Marcel en ik hadden al met ze gesproken in het zwembad gisteren. Zij organiseren de weesmeisjesdag die helaas dit jaar is georganiseerd na ons vertrek. Het lokaal waarin we werken is heel erg klein dus alle kinderen moesten aan de buitenkant onze werkzaamheden bewonderen. Dat was zeer gemakkelijk doordat alles open is en er alleen wat ijzerwerk voor de openingen zit dus we konden goed met ze praten om alles uit te leggen.

Aan het eind van de dag blijven er nog heel veel kinderen op de school hangen om ons te helpen met het opruimen. Ze tillen dan met heel veel tegelijk een zware agregator op en brengen deze naar binnen, als beloning krijgen ze dan een tennisbal. Vaak is het duwen om een plekje , maar ach iedereen krijgt een tennisbal.


Woensdag 17 Oktober

Vandaag is onze laatste werkdag . De gehele school hebben we gisteren gedaan, vandaag zouden er een aantal kinderen terug komen en alle locals zouden we weer gaan helpen , die komen er nog steeds heel veel aanlopen. De bedoeling was om om 13 uur te stoppen en dan de kliniek af te breken en om 14 uur zouden er 2 vrachtwagens arriveren .

Het was weer een drukke dag met heel veel locals.

We hadden vandaag een heel mooi local vrouwtje van 82 jaar met flinke gaten in haar oren. Zij was een Meisai vrouw. We mochten een paar foto’s van haar maken.

De inschrijving zou stoppen om 11.15 en helaas moesten we hierna een aantal mensen nog doorverwijzen naar de DDC kliniek waar ze ook gratis zouden worden behandeld. Heel erg jammer , maar ergens moet je een lijn trekken om te stoppen.

We hielden even een pauze en hierna kreeg iedereen een lijst met kis nummer en waren we verantwoordelijk voor deze kist. Alle spullen moesten erin die erop stonden en ook de hoeveelheid moest op geschreven worden. De heren gingen alle zware spullen doen, zoals de stoelen afbreken de aansluiting , de tafels, de agregatoren, ect ect.
Het was heel erg raar, opeens heb je weer een leeg lokaal. Ik haalde er nog snel even een bezem doorheen om het ook weer netjes achter te laten. Alle kinderen stonden aan de buitenkant te kijken.

We namen afscheid met een mooi lied en ze kregen allemaal een voetbal t- shirt. Er werd nog even een potje voetbal gespeeld om het mooi en prettig af te sluiten en toen was het echt tijd om te gaan, by by school.

Vanavond hebben we nog een laatste diner met de groep en dan valt de groep uiteen, een aantal gaan op safari. Herman heeft zijn vlucht omgeboekt en vliegt donderdag al naar huis, zaterdag gaat er ook al bijna de helft weer terug naar huis of vliegt ergens anders heen en op zondag vertrekken wij nog met 14 personen met de nachtvlucht.

Tijdens het afscheid diner werd er in het kort iets verteld over het ontstaan van DDC, over hun manier van werken, en over hoe ze kunnen blijven bestaan. Heel veel mensen steken er samen met hun tijd ook heel veel hart en ziel in.

Hierna werd er in het kort iets verteld over ons persoonlijk en kregen we als bedankje een mooi aandenken en blijvende herinnering.
Herman nam ook nog even het woord en was een echte cabaretier die met een lach en een traan de hele werkweek nog eens goed doornam. Voor onze kinderen was er een mooi applaus voor hun hulp tijdens dit kamp.

Verhalen werden nog op gehaald wat we allemaal hadden meegemaakt en onze Kim vertelde dat ze toen ze langs een klaslokaal liep heeft gezien hoe een kind haar / zijn handen naar voren moest steken en waarop werd geslagen met een stokje. Dat stokje ziet eruit als een soort zweep. Het kind mag ook niet huilen. De opvoeding hier in Kenia is met harde hand de leerkrachten lopen met stokjes rond en er is veel lijfelijk contact om ze op te voeden.

Herman stond op onze werkplek binnen in het lokaal en buiten tegen de opening bij ons stonden aan de andere kant heel veel kinderen Herman riep “Good Morning “ De kinderen allemaal tegelijk Good Morning Sir “ wauw wat zijn ze hier gedrild.

Roy had weer een persoon gezien met een lichamelijke handicap, deze persoon had een been prothese en deed deze tijdens een behandeling even af. Roy zag een wond die niet goed genezen was.
Het besef dat wij in Nederland maar zeer rijk zijn met de zorg die we krijgen komt dan wel naar boven.