een mooie dankbare dag

Wat was het vandaag een mooie dag voor mij, Joris heeft me vandaag enkele zeer mooie foto's gestuurd van oma, Josphat en de aanbouw van een zelf geknutseld huisje door Samuel

Afgelopen week heeft Joris ingezien dat het hotel waarvoor hij werkte zijn belofte om hem te betalen niet na wil komen. Bijna 1,5 maand heeft Joris vele uren gewerkt in het hotel. Een vrije dag kreeg hij 1x per week en soms maakte hij dagen van morgens tot avonds na middernacht. Een reiskosten vergoeding kreeg hij ook niet, Joris investeerde dus eigenlijk alle energie en ook een beetje geld in deze baan. Joris vond het wel heel belangrijk dat hij weer bezig was en zich niet nutteloos voelde.

In het begin was het allemaal prima en zelfs heel erg fijn voor hem, maar na verloop van tijd brak dit hem allemaal op, zijn energie was op en Joris had het gevoel dat hij juist achteruit ging ipv vooruit.
Uit zichzelf heeft Joris toen de knoop doorgehakt en is vorige week onderweg naar werk omgedraaid en weer naar huis gegaan. Hij vertelde ik ga pas weer aan het werk als ze me willen betalen.
De volgende dag heeft hij gesproken met het hotel en ze vertelde dat ze hem willen betalen vanaf Jan 2016 , Joris geloofd het niet meer en denkt dat ze hem willen gebruiken voor de feestdagen.

We hebben veel met Joris gesproken, en het belangrijkste is, is dat hij gelukkig is in het leven en zichzelf gaat waarderen in alles wat hij doet.
Ik had weer wat geld ingezameld voor het huisje in Mazeras en heb Joris voorgesteld wat hij ervan zou vinden als we een bijdrage zouden overmaken, en hij naar Mazeras zou gaan om zijn familie weer te zien en om iets te doen aan het huisje en hier zijn energie in te stoppen.

Joris was hier heel gelukkig mee en maakte dankbaar gebruik van ons aanbod. De volgende dag heeft Joris wat contact gelegd met mensen in Mazers om eventueel te helpen en vandaag is Joris vertrokken naar Mazeras.
Oma was dolgelukkig om Joris weer te zien, en ze poseerde volop samen met Joris op de foto. Oma geniet graag van een glaasje cola, en Joris had deze voor haar onderweg gekocht. Ze was zo gelukkig , zo mooi om te zien.

Joris was ook meteen bij Josphat geweest en ook hier stuurde Joris een foto van, samen met de jongste zoon van Josphat op de foto, maar ook een foto van Josphat in zijn rolstoel. Het was zeer confronterend voor me om hem zo in de rolstoel te zien, maar ik kreeg ook een warm en dankbaar gevoel over me heen, omdat wij als gezin samen met een donateur geholpen hebben om deze rolstoel voor Josphat te kopen en alle ziekenhuis kosten te betalen. Josphat weet dit en is ons zeer dankbaar en dolgelukkig en zegent iedere dag. ook heb ik heel even een kort berichtje naar Josphat kunnen schrijven en over 2 weken zullen we elkaar gaan ontmoeten.

Het oude lemen huisje is helemaal ingestort helaas , gelukkig is de familie sinds april dit jaar al over gehuisd naar het mooie nieuwe huisje.
Het oude huisje is wel een plek waar veel herinneringen liggen . Zeker voor Joris de oudste zoon zijn de herinneringen nog heel duidelijk, herinneringen over zijn vader die gestart was met de bouw van het huisje en toen helaas vrij snel overleed, herinneringen over zijn moeder die geprobeerd heeft hoe ziek ze ook was om samen met Joris het huisje af te bouwen , wat helaas niet gelukt is. Het dorp wat toen geholpen heeft om een kamer af te bouwen zodat de familie een beetje beschut kon wonen.

Heel veel mooie en dierbare herinneringen, ze hebben dan nu wel een mooie stenen huisje met een dak erop, het zijn ook de herinneringen die tellen en wat je thuis noemt,
Hoe dierbaar is het dan om te zien dat Samuel een nieuw lemen huisje aan het bouwen is op precies dezelfde plek, als het oude huisje, Ja dit huisje moet er weer komen, hier moet de familie samen kunnen komen om herinneringen op te kunnen halen en samen te kunnen zijn

We kunnen niet wachten om ze te zien , ze te helpen, en gewoon bij ze te zijn , weer ideeën te delen .... voor mij was deze misschien gewone vrije zondag wel een hele speciale warme dag geworden ..... dankbaar in mijn hart dat we dit mogen en kunnen doen