18 juni 2019

Nog eventjes en dan gaan Marcel en ik weer naar Kenia.
As vrijdag eerst nog een ontzettende mooie dag van onze dochter die haar jawoord gaat geven en hierna gaan we ons voorbereiden, koffers verzamelen en weer volstoppen

Na 1.5 jaar is er weer het een en ander veranderd in Kenia. Sandro die ontzettend gegroeid is en zoveel over ons praat. Het is de vraag hoe zal hij nu reageren als hij ons weer ziet. We hebben inmiddels wel meegemaakt dat ze na de fase dat ze ons eng vinden , ze ons als witte mensen nu alleen maar leuk gaan vinden

Mama Mirah heeft mij gevraagd of ik kon proberen om een vaste sponsor te vinden voor de school van Mirah. Dit is mij helaas niet gelukt. Ik heb wel 3x extra een donatie gekregen die ik naar mama Mirah heb gestuurd om zo dit jaar af te kunnen maken.
Soms is het ook goed om je neer te leggen wat niet lukt en je te focussen op alles wat wel geslaagd is
Mama Mirah en haar dochter komen er wel. Hasan had gelukkig een aantal lopende projecten voor haar achtergelaten.
Als ik in Kenia ben zal ik me eens concentreren hoe het nu met ze gaat en indien nodig op kleine zaken een helpende hand bieden.

Joris zit op dit moment een aantal dagen in Mazeras
Hulp biedend aan oma die weer een dochter is verloren. Oma een krasse oude keniaanse vrouw die iedereen van haar kinderen overleefd. Zelf haar geheugen wat kwijt is en heel veel hulp nodig heeft.
Oud worden, oud zijn. Op welke wijze zal dat gebeuren. Iedereen beleefd en ervaard het op zijn eigen wijze.
Hoe ouder ik zelf wordt hoe meer ik merk hoe mensen met deze ouderdom omgaan.
Ik persoonlijk hoop dat oma er nog zal zijn als ik naar Kenia ga, maar ik besef ook dat oma mij zeer waarschijnlijk niet meer zal herkennen.

Josphat kan niet wachten om mij te zien, wat rijst voor ons te koken en zijn kinderen aan ons te laten zien. Vaak stuurt hij een paar kleine foto's waarop de tweeling poseerd voor de camera.
Josphat nog steeds zeer dankbaar voor de kleine bijdrage die we iedere maand geven aan hem om te kunnen overleven.
Zijn vrouw Nancy die iedere dag naar de markt gaat om voedsel te verkopen , en de kinderen die nu naar school gaan. Ik kan ook niet wachten om hier te kunnen zijn, local onder de mensen , kokosmelk drinken uit de kokosnoot die ze uit de boom hebben gehaald

Sabrina die nu naar school gaat. Wat vind ze het fantastisch tussen al die kleine kinderen. Ze loopt nu stage op een school en ze heeft haar hart verloren aan deze opleiding. Dankzij haar sponsor kan ze deze opleiding doen. Zo dankbaar en wachtend tot we er zijn om haar school te laten zien , haar moeder weer te ontmoeten en samenkletsen en plezier maken.

Dank je wel sponsoren voor alles wat jullie iedere maand weer betekenen voor ons
Zonder jullie kunnen wij dit alles niet doen