10 november 2022

10 november 2022

Geschreven op 21 aug 2022

Oma, lieve Omi, Wawe... Mijn keniaanse oma....

Wat heb ik vannacht gehuild toen ik in bed lag. De strijd die u nu al een aantal dagen leverd is zo oneerlijk. Dit is het verschil tussen de 2 werelden. Waar een ander naar de hospice kan gaan om in slaap gebracht te worden, omringt door goede zorg, ligt u in ons keniaanse huisje met alle familieleden om u heen uw eigen laatste reis te regiseren. Hard voor de family om dit te zien.

Toch kwamen er heel veel mooie herineringen bij mij voorbij die ik graag wil delen. Een ode aan oma.

Ze heeft het niet gemakkelijk gehad toen ze bij het jonge gezin woonde en haar zoon plotseling overleed. Oma vertrok met haar verdriet. Toen 4 jaar later ook de mama van dit gezin overleed hoefde oma niet na te denken. Ze kwam terug en nam de zorg over van 5 jonge kinderen. Harde moeilijke tijden van overleven.

Een 4tal jaren later kwam een Europees koppel binnen het gezin. Een Godsgechenk werden wij genoemd. Met open armen werden wij ontvangen .

Ik kon niet met woorden comuniceren met oma, maar de momenten dat we samen waren hadden geen woorden nodig. Soms zaten we samen en legde ik mijn hoofd in haar schoot en aaide ze mijn westerse blonde haren. Zo lief.

Als ze Marcel zag wilde ze altijd een mooie knuffel hebben . Praten deed ze tegen ons in Swahili en ze wees naar boven. Ja oma helaas wij gaan weer terug naar huis met het vliegtuig. Belovend dat we een jaar later weer terug zouden komen.

We bouwde een huisje van steen maar oma wilde niet verhuizen. Toen het dak er op kwam kon oma toch niet wachten en zei iedere dag dat ze erheen wilde.

In de begin jaren heeft oma nog veel met ons door de bush gelopen naar Josphat. Overvallen door de regen kreeg ik haar doek om mijn hoofd af te dekken. Deze doek is me zeer dierbaar geworden.

De jongens zijn zo dol op oma, zo zorgzaam maar ook vol humor met haar en ze geniet daarvan. Ze is zelfs overgrootoma geworden. De exacte leeftijd van oma is niet bekend maar ze is inmiddels wel de 100 gepasseerd.

Ieder jaar vond ze het geweldig dat we kwamen. Ik leerde veel van de Keniaanse cultuur van haar. Ik kreeg les in een broom maken die nu nog steeds bij ons in huis hangt.

Ze haalde 2 zware stenen tevoorschijn en liet ons zien hoe ze maïsmeel maakte. Oma wat bent u mooi en energiek.

Berustend dat alles nu goed zou komen het leven weer opbouwend, is nooit uw tijd gekomen om te mogen gaan. Wat bent u de laatste jaren veel ziek geweest, maar iedere keer weer opgeknapt.

Wat moet ik lachen om Joris als hij weer eens gekkigheid uithaalde met u. Een pet werd op u hoofd gezet en leuke foto's gemaakt. U vond alles goed en genoot ervan.

Vaak zat u in de keuken erbij als het eten werd bereid. De gezelligheid en het samenzijn opzoekend.

De rollen werden omgedraaid.

Met het uitzoeken van mooie foto's van u , kwam er een glimlach op mijn gezicht. Wat bent u een mooie persoonlijkheid. Er komt een glimlach op mijn gezicht als ik denk aan ons video bellen. U probeerde me aan te raken door het scherm. Wat genoten we ervan elkaar te zien. Joris probeerde selfie met u te maken maar u zat altijd aan het scherm. Lastig he die technologie, maar wel mooi om elkaar even te zien.

Lieve Wawe... en dan nu bijna 3 mnd later...Joris was gisteren naar Mazeras gegaan. Zijn drukke bestaan even verlaten omdat zijn gevoel riep ik moet er heen.. Er werd mij gevraagd of ik een foto van oma wenste. Een volmondig JA was mijn antwoord, hoe heftig de foto's me ook raakte ik wilde er even bij zijn. Janet die al die tijd zo zorgzaam voor oma heeft gezorgt schreef me gisteren ook nog even. Ik vertelde dat ik zo dankbaar voor haar ben dat ze dit zo liefdevol doet. De taak op zich nemend. Ieder een steun voor elkaar. Janet, Joris. En dan vanmorgen het bericht... Joris vertelde je bent de 1e die ik bel je staat zo naast me.. family zonder bloedband voelt zo close... Ja ik ben er.

Lieve Wawe rust zacht , ons hart is met u.