zaterdag en zondag

Zaterdag 13 oktober

Het is mooi dat ik wordt herkend in het hotel van 2 jaar geleden.

Ik werd afgelopen donderdag al aangesproken door de DJ die me herkende van mijn emotionele actie tijdens de weesmeisjes dag. Deze jongen was van het Colobus team, het animatieteam van het hotel. Ik was samen met Kim en het was mooi dat hij dat vertelde. Ik dacht eerst jaja dat kan iedereen zeggen ik ken jou, maar toen hij met het voorbeeld kwam en de weesmeisjes dag wist ik dat hij het juist had.

Onze kinderen trekken heel veel op met de mensen van het Colobus team,. Ze praten heel veel met ze over hoe hun leven is, en wat hun dagelijkse dingen zijn, met name Ernestio en Victor zijn favorieten die in de avond gezellig bij ons wat komen drinken om heel veel te vertellen.

Bij de balie werkt Adam en ook hij herkende me nog. Hij heeft toen een aantal keren mij geholpen toen Marcel in het ziekenhuis lag, en nu heeft hij John de taxichauffeur geregeld die onze kinderen naar onze school brengt en naar de weeshuizen

Vandaag was het weer om 6 uur op , om om 7.30 te vertrekken.

Vandaag komen ook onze kinderen mee om te helpen. John de taxichauffeur die ze al een paar dagen met het vervoer geholpen heeft vind het ontzettend leuk om met onze kinderen op pad te gaan. We hebben hem dan ook al aardig beloond met mooie cadeautjes voor hemzelf, zijn vrouw en zijn kinderen. Ik ben zo ontzettend blij dat we zoveel mee genomen hebben. Nu kunnen we heel veel mensen blij maken met iets.

Gemma is vannacht ziek geworden en het is beter dat ze vandaag even goed aansterkt om de andere dagen weer te kunnen werken

Vandaag is de school vrij, maar er komen een aantal klassen terug , verder komen er gehandicapten kinderen , kinderen van een weeshuis en natuurlijk hopen we weer op veel locals. Herman en ik ontfermen ons over alle locals.

Het was heel erg mooi om de gehandicapten te zien, er was een meisje bij dat heel erg bang was, maar toen we in onze handen begonnen te klappen, begon ze mee te klappen en te lachen.

Onze kinderen kwamen en ze werden meteen ingezet. Omdat Gemma ziek was was hun hulp erg hard nodig. Ze hebben meegeholpen met het assisteren bij de mondhygiëniste, met Marcel bij het regelen van alle apparatuur, bij Cees met het regelen en coördineren van alle patiënten, bij mij en Herman met het geruststellen en de nazorg van onze patiënten, en verder hebben ze heel veel kinderen vermaakt door met ze te spelen met ballonnen e nog heel veel meer. Het mooie van een tweeling is dat Jolanda helemaal niet in de gaten heeft gehad dat Wendy en Kim elkaar loop de dag afgewisseld hebben met assisteren bij haar aan de stoel.

Vandaag was op de school een mevrouw die projecten beheerd in Kenia. Deze mevrouw brengt allerlei projecten samen om elkaar te helpen. Ze had mij op tv gezien bij de reünie en heeft contact opgenomen met Annelies, hierdoor waren de gehandicapten bij ons op de school gekomen. Dat is mooi om te weten dat door mijn initiatief anderen er gebruik van maken en het dan zo’n mooi resultaat heeft. De week ervoor waren er ook al kinderen via haar gekomen en er is een mooie bedankavond geweest.

De werkdag was vandaag een uurtje korter tot 15.30. Terug in het hotel werd ik aangesproken door de tuinman hij had veel last van zijn tanden. Ik vertelde op welke school we werken en hij zou maandag langs komen voor een behandeling. Ik stelde de rest op de hoogte zodat we hem meteen goed en mooi zouden kunnen behandelen. Ik maakte ook meteen een pakketje klaar met mooie spulletjes om aan hem mee te geven. Ook hij is getrouwd en heeft een paar kindertjes

Morgen zijn we een dagje vrij en de weerberichten via internet zijn erg wisselvallig, komt er nog wel regen of blijft het nu droog, We besloten om met een aantal mensen van het team een bezoekje te boeken aan het Wasini eiland. Dat is een mooi boottochtje met duiken en snorkelen, mooi eiland bezoeken met een mooi stukje wandelen tussen het koraal op het eiland. Mocht het morgen toch regenen dan hebben we nog de mogelijkheid om deze dag te verplaatsen naar een andere dag dat we vrij zijn.

Hieronder even een klein stukje over hoe onze kinderen deze dag ervaren hebben

De wekker ging om 08.00 en we zaten weer op tijd aan het ontbijt. DDC shirt aan, fles water mee en gaan. Op naar de school:’N Bogo Primary School waar het DDC team werkzaam is.

De school ligt in Kwale, ongeveer een halfuurtje rijden vanaf het hotel. Toen we aan kwamen konden we eigenlijk al snel beginnen.

Roy ging naar Herman(kaakchirurg) en Bianca(tandartsassistente), Roy was hard nodig om de kindjes gerust te stellen en vast te houden. Jolanda(mondhygiëniste) had hulp nodig, dus daar ging ik(tandartsassistente) meteen even helpen. Wendy(tandartsassistente) nam het later even over. (Gemma(mondhygienste) was vandaag ziek). Ik werd daarna door verschillende tandartsen en assistentes spullen aan te geven, kinderen vast te houden en ga zo maar door, waar iemand nodig was, daar was ik. Dat gelde eigenlijk ook voor Wendy. Susanne was eigenlijk ook overal inzetbaar aangezien er nog 3 tandartsen aan het werk waren. Marcel was de technische man, hij was vaak nodig. Cees stuurde alles aan en hield de controle. De intakes werden gedaan door Bas(tandarts) en Maggie(een assistente). Paul(tandarts) en Michelle(tandartsassistente) waren een team, Rien(tandarts) en Gitta. waren een team en Frederique(tandarts) en Debbie(tandartsassistente) waren een team. In de sterie stonden Jenny en Els

Er waren vandaag weeskinderen, lokale bevolking en een gehandicapte school. Ze spraken nauwelijks geen engels, dus communiceren was erg lastig. Er was 1 vrouw die we af en toe konden roepen, zodat zij het een beetje zou vertalen voor ze.

Hoe verliep het:
De mensen en kinderen stonden buiten te wachten. Omstebeurt konden ze naar binnen en gingen ze naar de intake. Daar werd gekeken wat er moest gebeuren, en kregen ze ook al evt. anesthesie. Alles werd genoteerd op een blaadje, ze kregen een bakje met een spiegel en sonde. Daarna moesten ze even wachten en werden ze omstebeurt meegenomen naar de tandarts of kaakchirurg. Sommige moesten ook nog naar de mondhygiëniste. Het was voornamelijk veel vullen, extracties, globaal schoon maken en een korte poetsinstructie.

Vervolgens namen we de kindjes mee naar de tafel, daar werd het briefje ingeleverd en kregen ze een cadeau. Een tandenborstel (+tandenpasta), pen en een tennisbal.

In het begin was het toch wel heftig om te zien. Sommige moesten zo ontzettend huilen, schreeuwen en spartelde met de handen en voeten. Maar je leert er snel mee om gaan.
Je onthoud 1 ding, je helpt ze er wel mee. Je probeert ze allemaal goed gerust te stellen, en soms krijg je nog een knuffel van ze.

Het is wel enorm hard werken, maar het team is erg blij met ons.


Zondag 14 oktober

Onze vrije dag. 6.30 het regent en ik ben al wakker. Hopelijk duurt de regen niet al te lang.
Iedereen heeft zijn tas gepakt met zonnebrand, en een handdoek en om 7.25 was het verzamelen aan de poort.

We gingen in totaal met 11 mensen van ons team. De regen stopte en samen met een gids was het 45 minuten rijden naar de boot. Onderweg werd ons heel veel verteld van de omgeving. vruchten zoals papaja en mango en cashewnoten die aan de bomen groeien, ook is er veel rietsuiker en zagen we soms de industrie die er gebouwd wordt, maar we zagen ook de echte arme hutjes en veel bedelende kinderen bij ons aan de bus als we stil stonden.

Bijna onbegaanbare wegen kwamen we tegen onderweg maar met heel veel hutsen en butsen zij noemen dat Free Massage kwamen we bij onze eindbestemming . De laatste 10 min hebben we gelopen naar de boot, zo konden we nog meer de sfeer van Kenia proeven.

Op de boot werden Cees en ik weer herkend. Op de boot waren onze gids , zijn broer die ik herkende van 2 jaar geleden en daarbij nog 2 anderen. Ze waren heel erg gastvrij op de boot, we kregen koffie, thee, frisdrank en er wat lekkers bij, er was genoeg voor iedereen.

We gingen een heerlijk stuk zeilen en we konden genieten van de omgeving. Tussendoor konden we duiken en snorkelen. Het was heerlijk in het water en we hebben heel veel mooie vissen en planten gezien. Hierna kregen we heerlijk fruit te eten en begonnen ze weer muziek te maken . Zo gezellig met de lege waterflessen, een steeksleutel en een ijzeren ring en maar zingen. Wat een fijne en mooie sfeer, zo rustgevend .

We kwamen aan bij het eiland en kregen een overheerlijke lunch met kleine stukjes verse vis ,crab, een grote Rabbit fish , gefrituurde cocos, rijst en pancakes . Het werd afgesloten met verse cocos en fruit,

Hierna volgde de wandeling door het dorp, met uitleg over de water en zout winning, de steenhouwerij en daarna het koraalrif. We zagen vrouwen werken in de steenhouwerij bij gebrek aan een betere baan. Het was erg warm en vlak onder de evenaar zijn we zo verbrand dus veel zonnebrand smeren. Er was een soort van schaduw gemaakt door de werkende mensen om zo wat beschutting te hebben.

We zagen heel veel bedelende kinderen en het advies was om ze niets te geven anders stimuleer je het bedelen. Heel veel mensen die op het eiland wonen kunnen moeilijk van het eiland af om buiten het eiland een nieuw bestaan op te bouwen. Dat is zeer kostbaar.

We kwamen aan bij het koraalrif en dat is prachtig, heel veel koraal dat vroeger onder water stond staat nu boven water. Iedere 10 jaar zakt het water 2 cm. Er is een gammele loopbrug gemaakt tussen het koraal zodat je een mooie wandeling kunt maken, leun alleen niet tegen een leuning want die kan zomaar afbreken, verder is het ook belangrijk dat je voor het donker uit het koraal bent ivm ongevallen en verdwaling. Het was prachtig , wat is dat mooi om onze kinderen te laten zien, ook voor Marcel was dit zijn 1e ervaring .

We liepen weer terug door het dorpje en zagen een geestelijk / lichamelijke gehandicapte jongen die op de hoek van een huisje was gezet met een bakje erbij om geld in te doneren, heftig, om zo te moeten leven.

We kwamen weer terug op de boot en ze begonnen meteen weer muziek te maken, ik vond het weer heel erg mooi en tja dan wordt ik weer even emotioneel, omdat ik dit weer mee mag maken met mijn gezinnetje, zo veel vriendelijkheid, rust en een fijn gevoel, door deze reis komen we zo dicht bij de mensen te staan,