zaterdag en zondag afscheid
Blijf op de hoogte en volg marcel en bianca
28 Oktober 2012 | Nederland, Eindhoven
Zaterdag 20 Oktober
We hebben heel erg veel geluk gehad met het weer. Da dagen dat we moesten werken hebben we wat regen gehad en de dagen dat we vrij waren waren heerlijk droog. . Nu zaterdag ochtend 6 uur het regent weer, maar gelukkig werd het weer droog, maar wel erg warm en benauwd.
We hebben heel veel plannen voor vandaag. Samen met Bonnie gingen we op pad. Cees, Maggie en Gemma gingen ook met ons gezinnetje mee.
als 1e kwamen we aan bij een zeer christelijk weeshuis. Dit was heel erg mooi en fantastisch onderhouden. De leerkrachten liepen met rozenkransen om hun hals. Ook hier werden de kinderen aan het zingen gezet.
Er stonden 6 huisjes en ieder huisje heeft een eigen mama. In ieder huisje wonen 8 kinderen 2 slaapkamers met 4 bedden, alles keurig netjes opgeruimd en ieder bed heeft een knuffel. Ook is er binnen een zeer mooie keuken. Verder is er een hele kerkzaal super de lux met een LED televisie, verder heeft een Italiaanse tandarts er een hele tandartskamer gebouwd en komt hier 2x per jaar werken. Wat een contrast met wat we allemaal gezien hebben. We hadden het gevoel dat we hier niet zoveel achter hoefden te laten , maar maakten ze toch blij met vele tubes tandpasta.
Hierna brachten we en bezoek aan een zeer arm weeshuis, met heel veel kleine kinderen, weer werden hartelijk onthaald. Dit weeshuis had een betonnen plaat waar de kinderen konden spelen, buiten een soort van aanrecht en binnen een gezamenlijke huiskamer. Hier konden ze wel heel veel spulletjes gebruiken en we gaven eigenlijk alles af wat we bij ons hadden voor kleine kinderen. Ze waren hier heel blij mee. Ook hadden we van Annelies nog heel veel kleine ringetjes gekregen waar ze hier heel blij mee waren, ook een aantal zakken zeepjes konden ze hier goed gebruiken.
Hierna reden we door naar Kwale, dat is 45 minuten rijden. We gingen hier naar Henny’s home en naar ons weesmeisje.
Henny Home was fantastische , wat een vreugde, dans en gezelligheid, een home vol met meisjes, zelfs 2 albino’s waren hier, ze kwamen aan ons en lieten ons niet meer los, wauw wat was dit hartelijk, hier wil ik graag een keer naar terug. Na alle liedjes en dansjes die we gezamenlijk deden, kregen we koffie en gingen wij ons afzonderlijk voorstellen, ook de kinderen deden dit iedereen 1 voor 1.
We werden door iedereen afzonderlijk meegenomen en kregen een goede rondleiding, vele foto’s en filmpjes zijn hier gemaakt, zo leuk vinden ze dat, met z’n alle op een bed zitten en foto’s maken, op de foto met hun knuffel of in de tuin. We kregen de groenten tuin te zien, de waterton, de douche en wc, de keuken, wauw hier wil ik wel een poosje terug om te helpen. We liepen hand in hand, arm om arm,
Roy ging ieder kind 2 armbandjes geven en we lieten nog heel veel zeepjes, tandpasta en pennen achter. Heel veel mooie foto’s zijn gemaakt, waaronder Kim met een albino meisje. Hier was de tijd veel en veel te kort, maar we wilde graag Emilie en Bernice nog opzoeken in hun internaat.
Toen we wegreden gingen alle kinderen in een rij staan buiten de poort en zongen ons nogmaals heel erg mooi toe. Wat een indruk heeft dit weer gemaakt.
Hierna doorrijden naar de High School for girls in Kwale, dat was vlakbij. Hier was iedereen erg moe, omdat er de afgelopen nacht 79 fietsers uit Nederland en alle leerlingen en leerkrachten van het Segbroeck college hadden geslapen. Helaas was het daardoor voor ons erg rustig en zaten vel op hun kamer en bed of waren televisie aan het kijken in de gemeenschappelijke openbare ruime.
We parkeerde de grote bus en gingen op zoek naar een leerkracht. We vroegen naar Emilie en Bernice uit het 3e leerjaar en jawel na enkele minuten kwam en ze aangerend en vielen in onze armen, wauw die hartjes gingen te keer.
Ze werden voorgesteld aan onze kinderen en Emilie liep de hele tijd met Roy hand in hand. We kregen een rondleiding naar hun kamer en hier stonden 6 stapel bedden in een zeer kleine ruimte, ieder kind had ook een klein houten kastje en een grote koffer op de kast of bij je hoofdeind waar je persoonlijke spulletjes in zaten. Bernice had last van de zon en kreeg Marcels zonnebril, de vorige keer had ze zijn pet al gekregen, Emilie kreeg Marcels pet.
Hier lieten we de rest achter alle t shirts van de plus supermarkt, 800 armbandjes, de rest van de tandpasta en zeepjes en de pennen. Ook hier was de tijd veel te kort de dag was veel te kort, Er was geen tijd meer voor de lokale ziekenhuis en/of een marktje, maar ons hoofd zat vol met al heel veel dierbare en mooie herinneringen. Was Afrika maar niet zo ver weg..
Vandaag moesten we nog online inchecken voor de terugvlucht de volgende dag. Dus om 17 uur was het weer terug richting het hotel.
Zondag 21 Oktober
Vandaag de dag dat we weer naar huis vliegen. Wat gaat de tijd snel.
Maggie is heel erg ziek geworden met uitslag over haar hele lichaam, met medicatie van de arts mag ze wel mee naar huis vliegen. Verder is er bij het pontje een langzaamaan actie waardoor het niet zeker is of we in 1,5 uur het vliegveld in Mombasa wel kunnen halen. We hadden de optie om 4 uur eerder te vertrekken of om tegen een kleine vergoeding te vliegen vanaf het hotel naar Mombasa. Dat was ook weer een mooie ervaring en hierdoor konden we nog iets langer genieten van iedereen in het hotel.
Joris had het moeilijk met het afscheid nemen, en had voor Marcel , mij en Evita nog een mooi sieraad gemaakt waarvoor hij mooie parelmoerkralen had gekocht en de rest zelf had aangevuld en gemaakt, Kim kreeg nog een copie CD met Afrikaans muziek erop waaronder de song Jambo Jambo. We hadden nog gauw alle overgebleven spulletjes verzameld zoals het wasmiddel, de shampoo, de deodorant, mijn schoenen , alles gaven we weg,
We gingen in totaal 3x vliegen, eerst in het kleine charter vliegtuigje waar een man of 10 in konden, we vlogen in 2 groepjes, naar Mombasa, hierna via Mombasas naar Nairobie en toen terug naar Amsterdam dat was 7,5 uur vliegen in de nacht, beetje lastig om zittend te slapen maar het ging ons redelijk af , voor ons zaten 2 wat oudere Afrikanen die voor het eerst in een vliegtuig zaten dus die hebben we nog even met van alles geholpen.
Bij thuiskomst moesten we met ons hele gezin weer meteen vol aan de slag, werken en naar school, ook ik ben maar meteen weer de hele week gaan werken ivm gebrek aan assistentie, hierdoor is het lastig om alles te verwerken, en nu het weekend nu ik de rust gevonden heb, om alles goed op te schrijven , foto;s erbij te doen, komt alles weer even naar boven, en ja dan kun je wel zeggen dat ik Kenia nu al weer mis.
Zo lang naar toe geleefd, zo veel voor gedaan om ons doel te bereiken en dan is het opeens over en ben je weer een ervaring rijker..
Kwaheri Kenya , tot ziens Kenia
We hebben heel erg veel geluk gehad met het weer. Da dagen dat we moesten werken hebben we wat regen gehad en de dagen dat we vrij waren waren heerlijk droog. . Nu zaterdag ochtend 6 uur het regent weer, maar gelukkig werd het weer droog, maar wel erg warm en benauwd.
We hebben heel veel plannen voor vandaag. Samen met Bonnie gingen we op pad. Cees, Maggie en Gemma gingen ook met ons gezinnetje mee.
als 1e kwamen we aan bij een zeer christelijk weeshuis. Dit was heel erg mooi en fantastisch onderhouden. De leerkrachten liepen met rozenkransen om hun hals. Ook hier werden de kinderen aan het zingen gezet.
Er stonden 6 huisjes en ieder huisje heeft een eigen mama. In ieder huisje wonen 8 kinderen 2 slaapkamers met 4 bedden, alles keurig netjes opgeruimd en ieder bed heeft een knuffel. Ook is er binnen een zeer mooie keuken. Verder is er een hele kerkzaal super de lux met een LED televisie, verder heeft een Italiaanse tandarts er een hele tandartskamer gebouwd en komt hier 2x per jaar werken. Wat een contrast met wat we allemaal gezien hebben. We hadden het gevoel dat we hier niet zoveel achter hoefden te laten , maar maakten ze toch blij met vele tubes tandpasta.
Hierna brachten we en bezoek aan een zeer arm weeshuis, met heel veel kleine kinderen, weer werden hartelijk onthaald. Dit weeshuis had een betonnen plaat waar de kinderen konden spelen, buiten een soort van aanrecht en binnen een gezamenlijke huiskamer. Hier konden ze wel heel veel spulletjes gebruiken en we gaven eigenlijk alles af wat we bij ons hadden voor kleine kinderen. Ze waren hier heel blij mee. Ook hadden we van Annelies nog heel veel kleine ringetjes gekregen waar ze hier heel blij mee waren, ook een aantal zakken zeepjes konden ze hier goed gebruiken.
Hierna reden we door naar Kwale, dat is 45 minuten rijden. We gingen hier naar Henny’s home en naar ons weesmeisje.
Henny Home was fantastische , wat een vreugde, dans en gezelligheid, een home vol met meisjes, zelfs 2 albino’s waren hier, ze kwamen aan ons en lieten ons niet meer los, wauw wat was dit hartelijk, hier wil ik graag een keer naar terug. Na alle liedjes en dansjes die we gezamenlijk deden, kregen we koffie en gingen wij ons afzonderlijk voorstellen, ook de kinderen deden dit iedereen 1 voor 1.
We werden door iedereen afzonderlijk meegenomen en kregen een goede rondleiding, vele foto’s en filmpjes zijn hier gemaakt, zo leuk vinden ze dat, met z’n alle op een bed zitten en foto’s maken, op de foto met hun knuffel of in de tuin. We kregen de groenten tuin te zien, de waterton, de douche en wc, de keuken, wauw hier wil ik wel een poosje terug om te helpen. We liepen hand in hand, arm om arm,
Roy ging ieder kind 2 armbandjes geven en we lieten nog heel veel zeepjes, tandpasta en pennen achter. Heel veel mooie foto’s zijn gemaakt, waaronder Kim met een albino meisje. Hier was de tijd veel en veel te kort, maar we wilde graag Emilie en Bernice nog opzoeken in hun internaat.
Toen we wegreden gingen alle kinderen in een rij staan buiten de poort en zongen ons nogmaals heel erg mooi toe. Wat een indruk heeft dit weer gemaakt.
Hierna doorrijden naar de High School for girls in Kwale, dat was vlakbij. Hier was iedereen erg moe, omdat er de afgelopen nacht 79 fietsers uit Nederland en alle leerlingen en leerkrachten van het Segbroeck college hadden geslapen. Helaas was het daardoor voor ons erg rustig en zaten vel op hun kamer en bed of waren televisie aan het kijken in de gemeenschappelijke openbare ruime.
We parkeerde de grote bus en gingen op zoek naar een leerkracht. We vroegen naar Emilie en Bernice uit het 3e leerjaar en jawel na enkele minuten kwam en ze aangerend en vielen in onze armen, wauw die hartjes gingen te keer.
Ze werden voorgesteld aan onze kinderen en Emilie liep de hele tijd met Roy hand in hand. We kregen een rondleiding naar hun kamer en hier stonden 6 stapel bedden in een zeer kleine ruimte, ieder kind had ook een klein houten kastje en een grote koffer op de kast of bij je hoofdeind waar je persoonlijke spulletjes in zaten. Bernice had last van de zon en kreeg Marcels zonnebril, de vorige keer had ze zijn pet al gekregen, Emilie kreeg Marcels pet.
Hier lieten we de rest achter alle t shirts van de plus supermarkt, 800 armbandjes, de rest van de tandpasta en zeepjes en de pennen. Ook hier was de tijd veel te kort de dag was veel te kort, Er was geen tijd meer voor de lokale ziekenhuis en/of een marktje, maar ons hoofd zat vol met al heel veel dierbare en mooie herinneringen. Was Afrika maar niet zo ver weg..
Vandaag moesten we nog online inchecken voor de terugvlucht de volgende dag. Dus om 17 uur was het weer terug richting het hotel.
Zondag 21 Oktober
Vandaag de dag dat we weer naar huis vliegen. Wat gaat de tijd snel.
Maggie is heel erg ziek geworden met uitslag over haar hele lichaam, met medicatie van de arts mag ze wel mee naar huis vliegen. Verder is er bij het pontje een langzaamaan actie waardoor het niet zeker is of we in 1,5 uur het vliegveld in Mombasa wel kunnen halen. We hadden de optie om 4 uur eerder te vertrekken of om tegen een kleine vergoeding te vliegen vanaf het hotel naar Mombasa. Dat was ook weer een mooie ervaring en hierdoor konden we nog iets langer genieten van iedereen in het hotel.
Joris had het moeilijk met het afscheid nemen, en had voor Marcel , mij en Evita nog een mooi sieraad gemaakt waarvoor hij mooie parelmoerkralen had gekocht en de rest zelf had aangevuld en gemaakt, Kim kreeg nog een copie CD met Afrikaans muziek erop waaronder de song Jambo Jambo. We hadden nog gauw alle overgebleven spulletjes verzameld zoals het wasmiddel, de shampoo, de deodorant, mijn schoenen , alles gaven we weg,
We gingen in totaal 3x vliegen, eerst in het kleine charter vliegtuigje waar een man of 10 in konden, we vlogen in 2 groepjes, naar Mombasa, hierna via Mombasas naar Nairobie en toen terug naar Amsterdam dat was 7,5 uur vliegen in de nacht, beetje lastig om zittend te slapen maar het ging ons redelijk af , voor ons zaten 2 wat oudere Afrikanen die voor het eerst in een vliegtuig zaten dus die hebben we nog even met van alles geholpen.
Bij thuiskomst moesten we met ons hele gezin weer meteen vol aan de slag, werken en naar school, ook ik ben maar meteen weer de hele week gaan werken ivm gebrek aan assistentie, hierdoor is het lastig om alles te verwerken, en nu het weekend nu ik de rust gevonden heb, om alles goed op te schrijven , foto;s erbij te doen, komt alles weer even naar boven, en ja dan kun je wel zeggen dat ik Kenia nu al weer mis.
Zo lang naar toe geleefd, zo veel voor gedaan om ons doel te bereiken en dan is het opeens over en ben je weer een ervaring rijker..
Kwaheri Kenya , tot ziens Kenia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
