11 jan 2016

Gisteren zijn we op bezoek geweest bij Janet en Emanuel. Ze wonen aan de andere kant van de ferry in mombasa. Janet werkt als lerares op een basisschool, en Emanuel zit hier op het voortgezet onderwijs.
Eerst woonde Emanuel bij Janet en Victoria op de kamer.

Hierna kwam Peter ook naar mombasa omdat hij een baan kreeg en ging samen met Emanuel op een andere kamer wonen. Peter werk nu in kisimu waardoor Emanuel alleen op de kamer woont, Emanuel is 17 jaar oud.

Het is wel beter dat Emanuel een eigen kamer heeft, Janet is nl getrouwd en haar man werkt in saoedie arabie en als hij thuiskomt wil hij graag bij zijn gezin slapen. De kamer van Janet is heel erg klein. Ze heeft een 1 kamer gedeelte waar ze in woont. Het bed heeft ze afgescheiden door een laken op te hangen.
Emanuel gaat wel iedere avond eten bij janet.

We vertrokken on 10 uur in de ochtend zoals gewoonlijk weer met de matatu naar de ferry. We vonden voor Marcel een mooie zitplaats voorin naast de chauffeur. Marcel is namelijk veel groter dan de gemiddelde keniaan en heeft wat meer beenruimte nodig. Voorin was een prima plek en samen met de chauffeur had Marcel de grootste plezier. Dit was vele malen beter.

Joris vertelde me een matatu is never full, en inderdaad zeg wat proppen ze er veel mensen in, mensen moeten zitten waar eigenlijk geen stoel is, met de billen op een stukje van de andere stoel om zo de lege ruimte ertussen op te vullen. Een ander hing gebogen over een ander heen en daarbij werd nog iemand gepropd. Ja nu was de matatu echt vol. Ik durfde niet te kijken. In Nederland was in graag gaan staan voor de oudere vrouw die in deze onmogelijke positie moest staan, hier kan ik het zelfs niet aanbieden.

Aangekomen bij de ferry staken we deze weer te voet over. Het was heel erg druk omdat er eerst een vrachtwagen met diesel alleen op de ferry ging. We moesten extra lang wachten. Aangekomen in mombasa hebben we eerst een flink stuk over een markt gelopen, dat was heel leuk om wat kraampjes te zien.

We stopte bij een kar met stokken en Joris liet ons deze stokken zien, die maken ze schoon en hakken in stukken. Dit is sugar candy. Joris kocht een aantal zakjes voor ons en liet ons zien hoe te eten. Je bijt er een stukje af kauwt erop waardoor het suikervocht rijkelijk vrij komt. De rest is als een soort touw in me mond en spug je weer uit. Hahaha ja ja we worden nog wel afrikanen. Erg lekker maar zeer veel natuurlijke suikers. Joris vertelde dat hun tanden erg sterk worden doordat ze deze stokken zelf met hun tanden schoonmaken en dan zo een stuk eruit happen.

Joris kocht hier ook wat fruit, zoals bananen, pruimen en een mango. We gingen met een matatu een flink stuk rijden in mombasa. We stapten vlakbij de grote markt uit en liepen hierover. Het is de grootste markt van mombasa waar alles hier erg goedkoop is, heel veel kraampjes met 2e hands kleding, en heel veel vuiligheid op de grond. We zagen een levensgrote afvalberg gewoon op straat liggen met vele geiten ertussen op zoek naar voedsel. Er stond een truck langs om afval in te gooien. Een keniaanse vrouw liep de trap op en gooide het netjes hierin, tja deed iedereen dat maar.

We liepen nog wat kleine straatjes door en uiteindelijk zagen we vele metalen deuren naast elkaar en Joris vertelde hier woont Janet. Ongeloofelijk wat er achter een deur bevind. We liepen een klein donker steegje door met een paar kamertjes en kwamen uit op een soort buitenplaats van 3 vierkante meter. Hier hangen ze de was te drogen. We liepen weer een klein gangetje in en kwamen bij de kamer van Janet. Ongeloofelijk hoe ze hier leven en dat het op deze manier mogelijk is.

Joris maakte al het lekker fruit klaar en hierna ging hij naar de kleine shop om de hoek om wat vers koud water te kopen en een fles lekkere limonade.
Janet bereide op de gang op de jiko een maaltijd. Hulp had ze niet nodig alles deed ze alleen , wat een respect.

De maaltijd was heerlijk, rijst met spinazie en beef in een koriander saus. Zo lekker. Ik was zo dankbaar voor dit eten, maar ook Janet kamer is zo vredig met mooie platen over godsdienst. Het samenzijn met deze mensen is heel fijn, het is een fijn gezin dat we helpen. Emanuel kwam ook eten en zelfs Victoria deed mee toen we proosten op een long life. Dat vond ze zo mooi. Ik gaf Janet 20 euro, voor ons niet zoveel, voor haar een halve maand huur. Kan ze even ademhalen en lekker eten. Janet, Victoria en Emanuel komen nog naar mazeras als we daar zijn. Veel moeite om te reizen maar fijn om ze nog een keer te zien.

We gingen met de matatu richting de ferry en Joris bracht ons naar een mooie plaats, genaamd, Florida. Het is een mooi park waar mensen samen komen om bij elkaar te zijn, om te picknicken en te relaxen. Het is gelegen naast de zee. Er is genoeg te zien en te doen, vele mensen zorgen voor vermaak, ook wordt hier veel casave gebakken die je kunt kopen en ook worden er kokosnoten schoongemaakt en verkocht om te drinken, de prijzen zijn ook toeristisch, dus duurder dan in de dorpen. We liepen hier een paar uurtjes, genoten van het uitzicht en maakte mooie fotos. We hadden Joris onze camera gegeven om fotos te maken wat hij heel erg leuk vind. Marcel kan geen fotos maken omdat zijn telefoon stuk is, iets wat hij nog steeds zeer vervelend vind.

We liepen richting de ferry en staken deze weer over. We hadden geluk en konden meteen mee. Moe en voldaan gingen we met de matatu richting Ukunda, waarna Joris een tuctuc nam richting zijn kamer en wij een motorbike richting ons huis namen tot aan de gate.