19 aug 2019

19 aug
Een dag van geen water, nog steeds geen koffers en veel praten , uitleggen , goed communiceren, elkaar begrijpen en plannen uitvogelen, hoe ze uitvoerbaar te maken op een goede manier.

Vanmorgen kwam mama Mirah naar haar woning naast ons. Het werd eerst even tijd van mijn kant om naar haar te luisteren wat er allemaal gebeurd is voor, tijdens en na het overlijden van Hasan
Mama Mirah was 12 jaar samen met Hasan, niet getrouwd wel samen. Hasan was eerder met een vrouw samen met wie hij kinderen heeft en samen met mama Mirah heeft hij ook 2 dochters. De laatste is zelfs afgelopen jaar geboren.
Hasan is in 2 dagen overleden door een infectie aan zijn been wat zijn hele lichaam heeft vergiftigd

Hasan had een aantal projecten lopen en grond waarop dit huis staat waar ik nu verblijf. Ook had Hasan een restaurant hier aan de weg en een aantal workshops in zijn garden.
Helaas claimt de family van Hasan nu alles in en ze verzochten mama Mirah om te vertrekken. Hier in Kenia doen ze veel aan familieberaad en doordat het kleine huis verhuurd was voor Marcel en mij door Hasan mocht mama Mirah nog blijven.
Mama Mirah oftewel Fauzia heeft nu een baan gevonden in een hotel aan de front desk. Ze heeft het restaurant gesloten en alle workshops zijn gestopt. Haar leven is nu onzeker. De school voor Mirah is moeilijk te betalen maar Fauzia weet ze zal het redden hoe moeilijk ook dat de familie nu vergeet dat er nog 2 kinderen zijn die recht hebben op een stukje van Hasan project. Mama Mirah was 12 jaar samen met Hasan 2 kinderen gekregen en alle energie in de opbouw van hun gezinnetje gestopt. Thats life, tuff , hard na het overlijden van een zeer dierbaar persoon
Dankbaar dat ik ondanks alles bij haar mag verblijven

Vandaag was ook een overlevings dag zonder water.
Gisteren hebben we heerlijk gedoucht, haren gewassen en tandengepoetst.
Vandaag kwam er geen druppel uit geen enkele kraan.
Marcel heeft samen met mama Mirah alle water verbindingen nagelopen helaas zonder resultaat.
Nog een klein stinkend probleem was natuurlijk ons westers toilet.
De spoelbak zat nog vol. Daar waren we zuinig op
Een keer een grote stop doorspoelen kon nog net maar ja de spoelbak nog een keer vullen was wel heel lastig. De details zal ik jullie besparen

Overdag zijn we weggegaan om heel veel te praten met Joris en Sabrina daarover in een ander berichtje meer.
Toen we terugkwamen rond een uurtje of 6 was er ook geen electra en nog steeds geen water.
Joris ging op onderzoek uit en kwam terug met een jerrycan water. Wat was ik dankbaar. Meteen snel de vlotter gevuld , doorgetrokken, en weer bijgevuld.
Ik dacht Joris kan toveren , magic hands met een water kraan.
Echt niet ... gewoon opslag water gevonden van mama Mirah ergens achter het huis. Zodra we water hebben zullen we alle jerrycan weer vullen en nu heel zuinig zijn met dit water.

Even op de Keniaanse manier jezelf nu opfrissen met een klein teiltje water , een washand gemaakt van onze vliegtuig sokken en een maatbeker om af te spoelen..
Toch ondanks dit is het zoo mooi om hier te zijn. Terug bij alle mensen die we gemist hebben en die ons moesten missen.