20 aug 2019

20 aug
Een hele mooie dag. We hebben weer water, de koffers zijn terecht en vandaag vertrek ik naar Mazeras.

In de ochtend liep mama Mirah iedere keer rond het huis. Wij zijn niet de enige zonder water. Mama Mirah deelt haar water met 5 huizen. Op een gegeven moment riep ze Bianca en ik wist meteen. We hebben weer water.
Joepie....

Vandaag de dag dat ik samen met Aisha en Sandro naar mazeras vertek. Joris loopt 3 maanden stage en gaat de komende 3 dagen werken.
Ik wil heel graag Josphat en oma zien.
Besloten is dat ik samen met aisha reis en dat Marcel tijd besteed aan ons andere project Sabrina en daar de tijd doorbrengt samen bij haar moeder.

We vertrokken in de ochtend in de matatu naar de ferry.
Eer je daar bent bent je al gauw 45 min verder. De ferry steken we de voet over en is erg crowding met auto's, brommers en vele voetgangers die van alles bij zich hebben. Sandro dronk een heerlijke sprite en genoot van het dagje uit. Het uitzicht in de matatu en op de ferry.
We liepen vanaf de ferry richting een andere matatu om naar het centrum van Mombasa te gaan. Onderweg kochten we slippers voor Marcel en Aisha voor 50 cent per stuk en leuke paarse crocs voor Sandro.

In de matatu naar town moesten we best lang wachten voordat we vertrokken or überhaupt konden vertrekken omdat alles vast staat met matatu en tuctuc.
Daarna in een matatu naar mazeras. Aisha stapte niet in. Ik zei wat is er deze gaat naar mazeras. Ze zei ze vragen 1.50 ipv 1 euro. Voor hun teveel en een reden om te wachten. Voor nu een reden om in te stappen samen met sandro. De reis duurt al lang genoeg. Ook hier 45 min in de matatu naar mazeras.
We kochten in mazeras nog wat vis en gingen op de motorbike naar ons huis. Met ons 4 op de motorbike. Ik zei bezuinigen we op de motorbike omdat de matatu te duur was. We moesten beide hard lachen. Sandro voorop. Onderweg kwamen we Simon tegen de jongste van het gezin en nu 19 jaar en al een flinke jongen aant worden.

In huis zagen we jacky en oma. Zo mooi om hier terug te zijn.
Ik ben naar Josphat gelopen door de Bush route maar moest wel gebracht worden door 2 guys want de weg was iets anders geworden.
Josphat zat al te wachten op mij en was ontzettend blij om mij te zien.
We hebben heel veel gesproken en gelachen ook hier weer vele verhalen gedeeld en hij heeft mij heel veel geïnformeerd over het gezin ndao. Zo fijn om hier van deel uit te maken.

Ik ben de vis gaan halen die aisha gebakken had en Nancy (Josphat vrouw ) maakte rijst en stew van tomaten en aardappelen. Simon was met me meegelopen en bleef mee eten. Josphat zat al binnen te wachten met candelight bij gebrek aan elektriciteit. De zaklamp op zijn telefoon als extra verlichting.
Na Simon schoof Samuel aan de broer die na Joris komt in leeftijd

Ik had Samuel al gezien toen ik de vis ging halen en ook hij was zo blij en verrast om mij weer te zien. Ik ken de family inmiddels bijna 7 jaar en ik kan steeds en steeds meer mezelf zijn. Ze houden me voor de gek maken grapjes en hetzelfde kan ik ook terugdoen. Dat voelt zo fijn. Zo ook Samuel inmiddels 26 jaar geworden op 11 aug..

We hadden een heerlijke maaltijd bij Josphat maar om 20 uur moesten we echt terug. Het was inmiddels heel erg donker geworden en samen met Samuel begon ik aan de Bush tocht terug naar ons huisje. De zaklamp op de telefoon was ons enige licht.
In huis kregen we een nieuw matras waarop ik samen met aisha en Sandro zou slapen.
In het huisje is ook geen stromend water op dit moment maar wel genoeg in opslag zodat we ons allemaal goed konden opfrissen voor het slapen gaan.

De tijd dat ik terug kwam om de vis te halen kreeg ik ook een telefoontje dat onze koffers waren gearriveerd op het opgeven adres. Joris en Marcel zijn ingelicht en zorgen dat de koffers bij ons terecht komen. Weer een zorg minder zodat we idd alle meegebrachte spullen hier kunnen laten en de volgende keer mee kunnen nemen naar mazeras

Sandro en ik hebben nog heerlijk vliegtuig , hire and seek en acrobatic gedaan waarop hij nu iedere keer vraagt " were Bianca "